Mijn bedrijf, niet aangesloten bij een keten, heeft van de bond/vereniging het advies gekregen alle activiteiten te staken tot nader order. De eigenaren hebben daar maling aan, lappen alle regels aan hun laars. Heb ze het afgelopen jaar al meerdere malen moeten wijzen op een aantal wetten en regels waar ze rekening mee dienen te houden m.b.t. hun werknemers en hun contracten.
Vandaag een spoedoverleg gehad en we moesten ‘het maar even aankijken’, maar eigenlijk is dichtgaan geen optie, want ‘dan kunnen we net zo goed meteen een faillissement aanvragen’. Supersneu natuurlijk. Ben bang voor mijn baan, wil ook echt in de toekomst bijdragen aan de groei van het bedrijf, maar na dat overleg, na een aantal uur alleen te hebben gewerkt, ben ik steeds meer gaan twijfelen aan mijn eigen optimisme en nuchterheid.
Er is absoluut geen communicatie geweest over de maatregelen, geen posters handenwasinstructies opgehangen in het gebouw voor klanten, er is niets aan gedaan om meer veiligheid te bieden aan medewerkers en klanten. Gisteren thuisgewerkt en een lijstje doorgemaild naar collega’s om posters te printen, op te hangen, voorraad zeep te tellen, doekjes aan te vullen, aan het einde van de werkdag de prullenbakken legen en alle oppervlakten te ontsmetten. Is misschien wat overdreven, maar ik dacht, als mijn bazen het niet doen, doe ik het, heb immers ook een leidinggevende functie. Hoeveel is er gedaan? ZERO!!
Vandaag tussen alle werkzaamheden door alles lopen schoonmaken, aanvullen, telefoontjes beantwoorden van bezorgde klanten, de aanwezige klanten te woord staan, antwoorden waarom we kuchende en niezende klanten binnenlaten, ‘ja, sorry mevrouw Jansen, we draaien al minder omzet, moneys he, it’s all about the money’. Merk dat mijn concentratie verslechtert aan het einde van de werkdag en het gewoon ‘vergeet’ om mijn handen te wassen.
Eigenaren zitten lekker thuis te werken en wij kunnen de gemiste uren, in geval we dichtgaan, lekker gaan inhalen. Lees: alle oproepkrachten de deur uit en ik mag lekker alle uren inhalen op mijn vrije dagen.
TL;DR: ben gefrusteerd, moe en teleurgesteld.