Bij mij ook ongeveer dit. Mijn vader gaf sowieso alleen dat soort complimenten. Dus over kleding of prestaties. Mijn moeder heeft als kind/puber wel vaak complimenten gegeven over mijn uiterlijk, maar dan tegelijkertijd niet alleen over mijn uiterlijk. Als in dan noemde ze me haar mooie dochter maar dan wist ik dat dat ook sloeg op mijn innerlijk en niet alleen op mijn uiterlijk. Ze is wel een stuk meer gefocust op uiterlijk dan ik maar heeft in de laatste jaren dat wel losgelaten als het om mij gaat. Dus krijg als het nu om uiterlijk gaat vaak complimenten over kleding of dat mijn haar leuk zit. Alleen heb wel altijd veel meer complimenten van haar gehad over prestaties en zo. Het meest gehoorde compliment is denk ik dat ze trots op me is. Ik gok dat die balans er wel voor heeft gezorgd dat ik er geen last van heb+ eigen persoonlijkheid.
Wat ik zelf doe bij bijv. mijn nichtje is uiterlijke kenmerken wel positief benaderen, maar niet (alleen) mooi noemen. Als ik haar haar kam zeg ik iets over haar krulletjes, dat het er zoveel zijn, dat ze zacht zijn en lekker ruiken en het heel fijn is om erdoor te woelen. Zij heeft net als ik een spleetje tussen haar voortanden, en als ze daar dan iets over zegt vertel ik dat de tandarts me altijd heel veel complimentjes geeft over mijn gebit en dat ik er heel blij mee ben, enzovoort. De enige keren dat ik haar mooi noem is als zij mij (of mijn haar, of mijn ogen, of weet-ik-veel-wat) mooi noemt, dan zeg ik dat zij (of haar haar, of haar ogen, etc.) net zo mooi én leuk is.
Ik geloof dat mijn ouders dit ook altijd bij mij hebben gedaan. Ik kan me niet herinneren dat zij mij of één van mijn uiterlijke kenmerken ooit echt mooi hebben genoemd, maar ik heb wel het idee dat ik door hun aanpak heel trots was op hoe ik was. Mijn moeder liet vaak foto’s zien van hoe ze toen ze jonger was een permanent liet zetten omdat ze haar zoals dat van mij wilde, en vertelde dat ze verliefd was geworden op mijn vaders groene ogen, die ik ook heb. Ik heb mezelf nooit mooi of knap gevonden en misschien was dit wel het geval geweest als zij me wél mooi of knap hadden genoemd, maar ik ben eigenlijk wel heel blij met hoe ik tegenover mijn uiterlijk sta. Mijn zelfbeeld is niet afhankelijk van knapheid.
Ik krijg de laatste tijd echt heel veel complimenten (van vreemden) over mijn (natuurlijke) haarkleur*. Ik merk dat ik dat van de ene kant echt superleuk vind om te horen, maar van de andere kant is natuurlijk iets waar ik zelf nou eenmaal niet zo veel aan heb kunnen doen. Wat vinden jullie daarvan?
*In winkels, op straat en van de week begon mijn nieuwe huisarts er zelfs over (hij vond het jammer dat roodharigen een uitstervend ras is? 
Was erg ongemakkelijk)
Ik heb dit ook vaak. Ik kan soms ook aan een man merken dat hij er heel specifiek op geilt, dat vind ik altijd nogal goor. Zelf vind ik het niet erg om een compliment te krijgen op iets waar ik niks aan kan doen, er zijn wel meer dingen waar ik niks aan kan doen die wel als ‘goed’ of ‘leuk’ worden gezien. Ik vind het vervelender als mensen doen alsof rood haar iets heeeeeeel anders is dan ander haar. Heel raar of heel lelijk of heel uitzonderlijk of zoals jij zegt ze beginnen over uitstervende rassen (of ‘wist je dat het een genetische mutatie is?’). Wtf? Kom op jongens, het is een kleur, ik ben geen exotische vogel ofzo.
Ik vind het vooral vervelend als er allerlei eigenschappen aan gekoppeld worden. “weet je wat ze zeggen over vrouwen met rood haar?” *insert smerige grijns
Hahahaha ja, dit, zo vaak! De huisarts in kwestie zei ook “(…) recessief gen, dat betekent …” toen heb ik hem afgekapt met de woorden: “Ik weet wat dat betekent, ik was vroeger erg goed in biologie.” Haha ik wilde niet gemansplaind worden.
@Opperhoofd
“Hoe roestiger het dak, hoe natter de kelder” - oud-teamgenootjes van mijn vriend
Oké ik moet wel even iets kwijt over mijn vriend haha. Mijn vriend is dus wel echt iemand die geilt op rood haar en heeft ooit aan me opgebiecht dat hij vroeger naar de roodharigendag ging om meisjes te versieren…
Ik heb bij sommige jongens het gevoel dat ze minder aardig tegen mij zijn (dan tegen een mooie meid) omdat ik niet bepaald de mooiste ben.
Lekker random dit maar oke
Dat van die huisarts is toch geen mansplaining? Ik denk dat er heel wat mensen zijn in Nederland die niet weten wat een recessief gen is. Niet iedereen heeft dit gehad op school. Sommige mensen hebben geen biologie gehad of hebben een ander niveau gedaan o.i.d.
Je vriend is trouwens echt slim hahaha! Ik kan het altijd wel waarderen als mannen ondernemend zijn en niet passief gaan zitten hopen dat de perfecte vrouw zich vanzelf aandient
Je hebt inderdaad gelijk, dit is geen klassiek mansplaining. Misschien hier dus eenvniet goed gekozen term. Het had alleen wel totaal NIKS met de reden waarom ik naar de huisarts ging te maken en het was dus niet relevant. Maar volgens mij heeft iedereen die havo/vwo heeft gedaan daar wel les in gehad (hoe dat op vmbo zit weet ik niet), dus dat zijn uiteindelijk toch best een hoop mensen.
En over mijn vriend haha: Ik ben de eerste vrouw met wie hij ooit is geweest die rood haar heeft, dus hij is daar niet echt succesvol in geweest
Nou vind ik wel hoor. @Pantalones heeft zelf rood haar dus dan weet ze dat waarschijnlijk wel. Al is het maar omdat iedereen het je zegt.
Ik vind rood haar overigens ook heel mooi en ik denk dat ik mensen er ook wel eens een compliment over geef. Vroeger was mijn haar wat rossiger en niet eens echt rood (nu is het best donker bruin, echt vaag) en dan gingen mannen dus vragen of ‘ik daar beneden’ ook rood was. Ik was 13.
Wat de fuck. Gadverdamme.
Ik heb bruin haar en mij is nog nooit zo’n vraag gesteld. Ik vind dit echt zo zo zo smerig.
Ook echt op een leeftijd dat ik nog met de barbies speelde joh