Bij mij lekker niet want ik hou niet van knappe jongens
1 like
Herkenbaar. Ik heb ook zoân vriendin. En ik vind haar steeds minder leuk als persoon. Alles draait om uiterlijk. Ze is nu vrijgezel en het lijkt alsof ze alleen nog maar daarmee bezig is. Ze oordeelt ook heel erg (naar mij en anderen) als iemand iets heeft wat âandersâ is dan wat je ziet in de magazines of bij celebrityâs.
Zelf is ze (denk ik) erg onzeker en komt het daaruit voort. Ook die opmerkingen die ze dan naar je maakt met zoân ondertoon van durf jij dat aan of vind je dat mooi?
Ze praat nooit mee over inhoudelijke zaken als werk of ontwikkeling of maatschappelijke kwesties.
Door dit alles vind ik haar steeds meer een lege huls. En toch staan de mannen voor haar in de rij. Ook echt intelligente mannen. Dit irriteert mij. (maar misschien denken ze ook wel, lekker makkelijk typje)
Ik vind het lastig specifieke voorbeelden te geven omdat ik bang ben dat ze of andere vriendinnen hier ook lezen. Als ik een keer lekker zonder make up of in een chillpak wil zitten, voel ik me niet op mijn gemak bij haar.
Ik vraag me al een tijdje af op welke manier ik hier goed met haar over kan praten zonder haar te kwetsen. Of misschien moet ik dit niet willen veranderen maar gewoon maar accepteren dat ze zo is?
WTF!
1 like
Dit is echt absurd, wat een walgelijke misogynie, echt madmen taferelen.
1 like
Misschien begrijp ik het wel helemaal verkeerd hoor maar lelijk is toch wel een oordeel. Net zoals mooi dat is. Ik heb een therapie gevolgd waar oordeelloos zijn de kern was en ik zie persoonlijk daar de meerwaarde wel van in.
Het gaat er toch om dat je jezelf kan waarnemen zoals je bent zonder daar een oordeel aan te hangen. Jij als persoon bent toch ook veel meer dan je uiterlijk?
3 likes
Ja ik kan me ook wel vinden in jouw denkwijze eigenlijk. Ik bedoelde er meer mee dat als iemand mijn type niet is, ik daar geen oordeel aan vast hang van of ik diegene mooi of lelijk vind. En ik heb een beetje moeite met het oordeel dat (in mijn ogen) aan het woord lelijk hangt. Dat is iets waar je van jongs af aan zo mee geĂŻndoctrineerd wordt, lelijk = slecht en mooi = goed, dat ik me afvraag of je jezelf die labels kan geven zonder dat je daar het oordeel bij voelt.
Maar aan de andere kant snap ik ook wel wat je bedoelt. Je zou moeten mogen accepteren dat je niet aan het schoonheidsideaal voldoet, en dat dat okĂ© is omdat er veel meer is dan uiterlijk. Ik weet alleen niet of ik âniet voldoen aan het schoonheidsideaalâ gelijk stel aan lelijk zijn. Er zijn mensen die helemaal aan het schoonheidsideaal voldoen die ik oprecht niet mooi vind, en mensen met objectief lelijke eigenschappen die ik wel mooi of aantrekkelijk vind.
Ik weet niet, ik vind het een beetje lastig me hier in uit te drukken. Ik denk dat het heel persoonlijk is hoe je er over denkt, en ik ga ook uit van mân eigen ervaringen. Ik heb altijd (te veel) waarde gehecht aan uiterlijk en mooi zijn, dus misschien kan ik me moeilijk verplaatsen in iemand die er echt geen zier om geeft dat diegene lelijk is. Maar jouw post zet me wel aan het denken, ben het ook wel met je eens!
2 likes
Ik heb er geen probleem mee als mensen zichzelf lelijk vinden en daar helemaal ok mee zijn, maar ik ben het daar dus eigenlijk nooit mee eens. Ik vind bijna niemand echt lelijk.
Nou ja mezelf vaak wel en daar wil ik dan dus ook wat aan doen want ik wil mezelf wel knap vinden.
Overigens ben ik wel benieuwd hoe dat âik ben lelijk en ik accepteer datâ dan bij jullie in de praktijk werkt. Betekent dat bijv. dat je ook geen make up draagt of leuke kleding koopt bijv.?
Ik denk namelijk dat zodra ik het zou accepteren, ik er geen moeite meer voor zou doen. Maar misschien is dat raar.
3 likes
Maar leuke kleding staat toch los van het feit om iemand âlelijkâ is of niet? Want waarom zou je als je jezelf lelijk vindt geen leuke kleding meer kopen of make-up dragen?
Misschien versta ik onder âaccepteren dat je lelijk bentâ iets anders, maar als ik zou accepteren dat ik lelijk ben zou ik denken: why bother, het maakt mij toch niet uit en voor anderen ga ik niet mijn best doen.
Ja voor mij staat leuke kleding niet gelijk aan er mooier uitzien of iets in die richting. Want ookal zou je accepteren dat je lelijk bent dan kan je toch nog steeds dragen wat je leuk vind dat doe je toch niet perse om er mooier uit te zien maar omdat je de kleding leuk vindt.
2 likes
Ja daar heb je wel gelijk in inderdaad! Sorry dat hele iets accepteren en niet altijd streven naar beter is heel nieuw maar wel nuttig voor mij. Althans, dat klinkt veel rustiger/fijner.
1 like
Ik denk wel dat als je kleding draagt waar je je goed in voelt je meer zelfverzekerdheid uitstraalt en daardoor mooier bent (of vind ik dat gewoon mooi aan mensen? Kan ook hahah)
1 like
Ik heb dat ook altijd met mensen die ik wel of niet mag. Als ik iemand aardig vind, vind ik diegene automatisch mooier. Als ik iemand niet mag juist niet. Voegt verder niks toe eigenlijk.
5 likes
Ja dit zeg ik dus ook heel vaak, zo heb ik het ook. Of oké, ik zou zelden over iemand denken dat ik diegene er oprecht heel erg lelijk uit vind zien, maar voor mensen die heel arrogant doen en/of gemeen tegen andere mensen moet ik moeite doen om met openheid en oprechtheid naar ze te kijken en die moeite wil ik dan niet doen 
En @Flamoes voor mij betekent het wel dat ik niet zo heel veel moeite doe ja. Heb heus wel standaarden maar misschien vinden anderen die wel heel laag, geen idee (kan, krijg op zich best vaak opmerkingen of een sneer). Draag buiten meestal wel wat make-up, maar niet heel veel. Vooral om mân gezicht wat opener te maken, wat - denk ik - vriendelijker moet ogen. Maar ik vind het niet belangrijk genoeg om mân zogenaamde imperfecties te willen verstoppen. Ik was mân haar en kam het, maar ik vind het niet belangrijk genoeg om te zoeken naar manieren om het pluizen tegen te gaan. Mijn haar pluist, so be it. Ik heb haar op mân armen, maar ik heb er geen last van dus ik haal het niet weg. Mân kleding kies ik op basis van wat ik mooi vind qua kleur, stof, patroon, niet op of mân [vul in lichaamsdeel] er âgoed in uitkomtâ.
Ik vind mijn uiterlijk gewoon niet zo belangrijk.
5 likes
@EllaFitzgerald @quantum
Ik probeer hier dus een soort van mee te dealen want ik ben wel nogal onzeker en soms heb ik dan zoân moment van: Ik ga lekker mijn best doen vandaag, leuke kleding, make-up, etc. en daar heb ik dan ook plezier in, maar dan zie ik mezelf later terug en dan ben ik nog steeds niet tevreden.
Andere dagen denk ik juist: Who cares, ik doe wat gewoons aan en ga zonder make-up, maar dan voel ik me halverwege de dag een soort slons en ook onzeker.
Als ik ben afgevallen ben ik mega blij met mezelf, als ik ben aangekomen totaal niet.
Ik vind dat dus allemaal super vermoeiend dus ik zou er wel wat minder om willen geven. Ze zeiden altijd dat je naar mate je ouder wordt minder onzeker bent maar ik ben alleen maar veeleisender geworden naar mezelf.
*Nu klinkt het misschien alsof ik een mega zelfbeeld-probleem heb en dat valt ook wel mee, maar het is gewoon irritant dat ik zo op uiterlijk focus bij mezelf.
Ja ik denk dat dat wel zou helpen!
En minder tijd op instagram doorbrengenâŠ
2 likes
Ik vind het zo opvallend dat deze focus op uiterlijk al van jongs af aan een rol speelt. Ik zie dat als ik naar mijn neefje en nichtje kijk. Mijn nichtje krijgt continu te horen hoe mooi, lief en schattig ze eruit ziet en hoewel dat vast goed bedoeld is, is zij zich nu met drie jaar al bewust van de verwachting dat je er dus mooi uit moet zien om mensen te pleasen. Mijn neefje krijgt dit soort opmerkingen veel minder.
2 likes
Interessant onderwerp. Ik vraag me wel of hoe jullie het zien naar het opvoeden van jullie eigen kinderen en al dan niet complimenten geven over hun uiterlijk. Ik vind het zelf wel dubbel: enerzijds wil ik dat de focus op uiterlijk in onze maatschappij vermindert en dit dus ook zo proberen door te voeren naar mijn (toekomstige) kinderen, anderzijds ĂŹs deze focus er wel. Jij bent niet de enige die je kind opvoedt, je kind wordt continu gevormd door de indrukken van de buitenwereld.
Zelf heb ik nooit complimenten gehad over mijn uiterlijk van mijn ouders en heb mede daardoor een laag zelfbeeld ontwikkeld waardoor ik jarenlang gedacht dat ik extreem lelijk was en zelfs niet durfde buitenkomen etc. Misschien had ik dit ook gehad als ik wél complimenten had gekregen, maar vind het toch een lastige.
1 like
Dat vind ik ook echt heel eng aan kinderen krijgen. Mijn moeder was altijd heel erg bezig met mijn uiterlijk/voorkomen en ik heb daar heel veel (negatieve) opmerkingen over gehad. Hoewel dat onbewust is gebeurd heb ik daar een persoonlijkheidsstoornis door ontwikkeld. Jij hebt bijv. geen opmerkingen gehad, maar je hebt er ook last van gehad. Dus wanneer doe je het wel goed
2 likes
Het zal per kind verschillen wat wel of niet goed is. Mijn ouders hebben mij nooit complimenten over mijn uiterlijk gegeven (als in over mijn haar, lichaam etc.) ook nooit iets negatiefs er over gezegd. Ik heb er nooit last van gehad dat ze daar niks over zeiden. Ze geven wel complimenten over andere dingen, ze zeggen het bijvoorbeeld wel als ze vinden dat ik iets goed heb gedaan of als ze vinden dat ik een leuke broek aan heb.
5 likes