Ik merk dat ik het heb gekregen. Ik had het nooit, maar nu ik weer op een relatie lijk af te gaan lijken bij mij alle alarmbellen af te gaan. Ik heb een goed leven, kan goed voor mezelf zorgen en heb in principe geen (grote) problemen maar ben als de dood die controle uit handen te geven. Ik blijf 1000x liever voor altijd alleen, mijn eigen keuzes maken en doen wat ik wil dan dat ik mijn hart opnieuw laat breken en mijn leven opnieuw overhoop laat gooien. Dat is ook wat ik denk dat uiteindelijk gaat gebeuren vroeg of laat en dan kan ik het maar beter voor zijn door lekker mijn leven alleen te leiden dan dat er ooit een huis of kinderen in het spel komen die hier de dupe van kunnen worden.
Liefde en een gezin is voor mij ook niet het hoogst haalbare, ik zou het meer als tijdverdrijf zien.
Heb je het er met je vriend overgehad? Misschien helpt het om het er met hem over te hebben?
Ja, hij weet alles. En hij begrijpt het ook wel en wil er alles aan doen zodat het toch zou werken. Maar de situatie blijft lastig!
Kan zeker ja
Oh dit topic moet ik ook maar eens goed doorlezen. Heb er ook last van denk ik 
Wat goed van je! Ik zal zeggen als je het leuk en gezellig hebt gewoon een keer met hem afspreken. Ik heb dit zelf ook destijds gedaan en ben vol angst naar de date gereden en het was heel leuk en gezellig en nu als het goed voelt durf ik ook veel sneller met iemand af te spreken.
Hoe gaat het met jullie @anon44204370 @Nikolez en @MrJones
Ik heb morgen heel misschien een date. Merkte dat ik me de laatste dagen alweer een beetje terugtrok op de app dus ben nu bewust weer snel aan het reageren op zijn appjes. Heb meldingen van happn uitgezet zodat ik niet de neiging krijg die te openen en daardoor me weer meer terug te trekken van mijn date.
Lief dat je het vraagt! Hier gaat alles wel goed eigenlijk. Natuurlijk blijft het soms moeilijk, maar ik besef dat ik echt niet zonder hem zou kunnen. Dus probeer ik toch te leren leven met zijn âverledenâ en het feit dat hij uit een eerdere relatie al een kind heeft.
Hopelijk gaat de date door! Alvast veel plezier!!
Wat goed dat je er probeert mee te âlevenâ. Zie je zijn kind ook? Ben echt blij om te horen dat het goed gaat!
En ja, ik ga hem morgen zien! We hebben net een tijd en plek afgesproken. Vind het wel heel spannend, maar we zullen zien.
Ik heb het niet in mijn relatie maar wel met vrienden.
Durf geen close vriendschap aan te gaan uit angst dat ze ineens boos zijn en geen contact meer willen oid.
Heb dit al vaak gehad en ben ook wel goede vrienden verloren.
Ik heb ook een vermijdende persoonlijkheidsstoornis waardoor ik dus erg slecht ben met vriendschappen.
Ik heb een grote vriendengroep maar ik ben met niemand echt close
Voel me ook vaak eenzaam hierdoor
Nou wat stom zeg. Ik snap dat nooit zo goed, zeg dan gewoon dat je niet meer wil of wat dan ook. Maar niet met dat je het niet zo bedoeld had want âhuh, hoe dan?â
Wat vervelend! Wil je wel graag closer worden met je vrienden? Of heb je daar geen behoefte aan?
Ja dat wel maar op de een of andere manier lukt dat niet
Ik denk eens per maand of zo. Wil dit ook niet forceren uit schrik dat ik het plots teveel zou vinden.
Leuk! Geniet er maar gewoon van 
Hoi iedereen! 
vraag me af hoe het gaat met jullie. Hebben jullie je bindingsangst kunnen overwinnen of een hele fijne betrouwbare man tegengekomen oid?
Hoi! Ik heb sinds september/oktober een vriend. In juni begonnen met daten en ja, dat is uiteindelijk iets geworden. En nu bijna een half jaar later zijn we elkaar nog steeds niet zat 
Ik ben wel mega onzeker steeds en snap de helft van de tijd niet wat zoân leuk iemand met mij moet. Waardoor ik weer de neiging krijg om het te âsaboterenâ door laat te reageren/ bozig te zijn etc. Maar hij weet van mijn angsten en wat ik dan ga doen, dus dat scheelt. Niet dat dat een excuus is natuurlijk, want ik ben ook wel echt bezig met âbeter wordenâ. Dus ja, work in progress, maar ik ben zo gek op die man en hij is zo lief (en soms heel irritant maar wie niet) en nou ja, dat is het nu.
Hoe gaat het met jou?
Mijn vriend en ik zijn niet meer bij elkaar gekomen, wel zijn we nog super goed bevriend. Van beide kanten kwamen we meer tot de conclusie dat we niet echt verliefd op elkaar waren. Toen we uit elkaar waren was ik ook maar twee dagen een beetje verdrietig en daarna voelde ik me gelijk veel âvrijerâ.
Ik denk dat de bindingsangst bij mij ook met name voortkwam uit het feit dat ik helemaal geen relatie wilde. Ik werkte destijds elke dag thuis, kwam weinig buiten en daten was een soort vermaak ofzo. Nu ik ben gaan omscholen en elke dag gewoon naar mijn werk mag en mijn werk ook echt leuk vind, heb ik die hele behoefte aan daten en relaties niet meer. Geen idee natuurlijk hoe het gaat als ik wel ooit iemand leuk ga vinden, waarschijnlijk denk ik dan bij samenwonen ook âhelpâ. Maar of ik nou wel of niet dat verliefde gevoel kan ervaren ben ik helaas nog steeds niet uit.
Heb je wel vaker twijfels over je relatie, of met name nu het samenwonen ter sprake komt? Want in het laatste geval is het waarschijnlijk idd toch een soort bindingsangst. Dat het nu echt een soort âdefinitieve keuzeâ is.