Na het zien van het ‘‘ik ben een donorkind’’ topic zag ik, als tweede generatie adoptiekind, enorm veel herkenbaarheid. Maar, ook enorm veel verschillen.
Ik vroeg me af of hier meer FF’ers zitten die eerste- of tweede generatie adoptiekinderen zijn. Hoe gaan jullie daar mee om?
Voor mij zijn de belangrijkste vragen:
Graag hoor ik jullie ervaringen
Als één van je ouders is geadopteerd, en de andere niet! (of allebei je ouders natuurlijk, maar dat komt niet zoveel voor)
Ja, ik heb het er wel moeilijk mee. In tegenstelling tot mijn zusje ga ik namelijk totaal niet door als Nederlander. Ik zie er uit als een echte Zuid-Europeaan. En vaak als ik mensen mijn herkomst vertel beginnen ze een heel vragenvuur, ‘‘spreek je de taal? Ik wel’’, ‘‘Ga je er dan ook heel vaak op vakantie?’’, ‘‘Waarom is een van je ouders geadopteerd dan?’’. Ik ontwijk die vragenvuren zoveel als ik kan, of ik mompel een antwoord. Maar eigenlijk vind ik het heel rot.
Uit welk land komt jouw partner als ik vragen mag?
Exact! Mensen doen vaak heel luchtig over het eventueel willen weten hoe alles zit. Want ‘‘je wil toch je familie kennen?’’ (ouch…). Maar als jouw partner uit Zuid-Amerika komt, dan is de kans groot dat jouw dochter er ook niet helemaal Nederlands uit ziet toch? Hebben jullie al uit kunnen leggen hoe het zit of is ze daar nog te jong voor? Gaan jullie haar ook voorbereiden op eventuele vragen van mensen?
Antwoord op je extra vraag @Paardenmeisje, nee ik heb een Hebreeuwse naam gekregen + de Nederlandse achternaam van de adoptieouders. Ik zou me juist kunnen voorstellen dat een buitenlandse naam het allemaal makkelijk maakt. Ik denk dat een Henk of Piet uit Colombia meer vragen zou krijgen dan een Juán. Maar dat is slechts een inschatting
Ja heb ik zeker, ik ga je pm’en
Ik ook niet, mijn zusje wel.
Niet quoten aub, verwijder het zo weer.
Zij is er nooit zo mee bezig (zegt ze, ik denk dat er diep van binnen wel veel speelt bij haar erover). Ze heeft er wel wat “problemen” door (met name afwijzing is echt een groot ding) maar eigenlijk is ze er heel nuchter en relaxed over.
Ze is vorig jaar naar haar geboorteland gereisd en heeft het weeshuis bezocht waar ze heeft gelegen als kind.
Nee is geen officiële term, want die is er namelijk niet! Geen idee of het onderzocht is. Ik heb alleen mijn eigen ervaring 
Ik ben zelf geadopteerd en heb er geen problemen mee. Ja ik krijg wel eens lastige vragen maar dat is maar net hoe m’n pet staat hoe ik er op antwoord. Het vervelendste vind ik als mensen zeggen “en heb je het goed met je eeehm… eehmm…adoptie-ouders.?”
Het zijn “gewoon” m’n ouders en vraag je dat ook aan piet van de hoek??
Goh ik zal echt nooit vergeten hoe we een keer met een groepje een gesprek hadden over eerst iets heel anders, en iemand iets ter sprake bracht waarbij hij terloops noemde dat hij was geadopteerd (hij noemde iets over z’n biologische vader zegmaar) en iemand anders in het gezelschap daar helemaal op inhaakte en een hele rant afstak over dat je maar 1 set echte ouders kunt hebben en dat je biologische ouders je enige echte ouders kunnen zijn en dat niks anders voldeed en deze jongen dus geen echte ouders had kon echt niet blablablabla.
ZO FUCKING IGNORANT, gast je hebt geeeeeeeen idee waar je het over hebt, rot een eind op, dit is zoo fucking hinderlijk en schadelijk educate yourself.
M’n bloed kookt nog als ik eraan denk.
Gelukkig heb ik zoiets nog nooit meegemaakt, dan had diegene echt een probleem gehad. Hoe reageerde die jongen hierop?
Ik vind het sowieso bijzonder hoe niet geadopteerden wel weten hoe het zit. Dat ik voor het eerst naar mijn geboorteland terug ging zeiden mensen: “nou, als je het vliegtuig uit stapt dan voel je het meteen” … ja de hitte voelde ik meteen maar geen idee wat ik verder moest voelen 
Geweldig 
@Sovereign ja echt vreselijk he, het werd echt een verhit gesprek want de jongen in kwestie zei gewoon heel fel (en terecht!!!) man, je weet echt niet wat je zegt, mijn ouders zijn absoluut mijn ouders en dat bepaal ik zelf wel! En die sukkel bleef stug volhouden dat dat gewoon zijn mening is, nou ja het was echt heel naar.
Even een up-je voor deze.
Ik ben zelf een adoptiekind en ik heb er nog nooit over nagedacht dat mijn toekomstige kind (onder voorbehoud, natuurlijk) met dergelijke vragen zou kunnen zitten!
Uit nieuwsgierigheid, uit je vragen lijkt door te schemeren dat je je geadopteerde ouder niet echt als Nederlander ziet. Klopt dat? Zo ja, dan vraag ik me af waar dat door komt. Misschien goed om ook in mijn achterhoofd te houden als ‘eerste generatie’.
Ik denk dat je het tegen mij hebt en klopt! Kwam vooral omdat hij zichzelf ook niet echt als echte Nederlander zag denk ik
Oh, er is iets niet helemaal goed gegaan met reageren, maar mijn vraag was inderdaad aan jou gericht.
Wat vervelend om te horen, dat hij zich zo voelde. Dat lijkt me erg lastig, ook voor de rest van het gezin inderdaad. Ik kan me in dat geval goed voorstel dat je met zulke vragen zit en ik denk dat dit dingen zijn die je voornamelijk voor jezelf moet bepalen aan de hand van je gevoel.
Ik voel me zelf volledig Nederlands (ik was erg jong toen ik hier kwam en ben ook nog eens in een hele uni-culturele bubbel opgegroeid). Ik ben daarom ook maar weinig nieuwsgierig naar mijn biologische familie de cultuur van mijn geboorteland. Naar mijn idee lijk ik qua karakter erg op mijn moeder, maar in bepaalde dingen ook erg op mijn vader (hier dus). Het enige inderdaad waar ik ook weleens nieuwsgierig naar ben is dat stukje erfelijke aandoeningen.
Natuurlijk weet ik niet of ik je kan helpen met vragen waar je mee zit, maar als ik je ergens mee kan helpen, dan hoor ik dat graag! 