a parsnip in a pear tree
Rotterdam want we hebben al te weinig huizen in U lol, geen nieuwe mensen nodig hier!
Als jij iets hoort waarvan je niet weet wat het betekent, zoek jij het dan op?
Ik hoorde vandaag voor de 80e keer Tabula Rasa en ik weet al ruim 10 jaar niet wat het betekent, maar toch heb ik nooit de motivatie gehad om het te googelen. Zijn jullie ook zo?
- Ik zoek het direct op
- Ik zoek het op als ik het vaker hoor
- Ik zoek het meestal niet op
- Ik zoek het nooit op
- Het gebeurt nooit dat ik een begrip hoor waarvan ik de betekenis niet ken.
0 stemmers
Hahaha nu kon ik niet achterblijven.
Dacht dat het iets culinairs was, Maargoed het was saaier dan dat.
Telt de Goodreads reading challenge? Een bepaalde hoeveelheid boeken in het jaar lezen (hoeveelheid zelf in te stellen).
Zoek het direct op, om het vervolgens meestal gelijk te vergeten.
Mijn vriend zegt wel eens “google is your middle name” omdat ik dus alles meteen wil weten. Maar wat heb je eraan als je die kennis niet registreert. Ik heb dus voor hetzelfde steeds weer Google nodig
Dit is ook echt serieus de enige challenge die ik ook heb gehaald en ik twijfelde ook, omdat ik het zelf niet echt als een challenge zie.
Verder is elke challenge die ik begin gedoemd te mislukken, dus begin ik er bijna niet meer aan. Het helpt wel soms wel als ik iets niet ‘challenge’ noem, want ik merk dat ik best wel wat weerstand tegen dat woord voel.
Wat je zelf wilt! Ik heb zelf nog nooit een goodreads challenge weten te behalen, dus als jij het als uitdaging ziet?
Heel soms denk ik ‘ok nu wil ik het weten’ en google ik het in 3 seconden met het apparaat dat ik toch al 23 van de 24 uur per dag in mijn handen heb, maar meestal vind ik het teveel werk. Liever bevind ik me 2-4 keer per jaar in gezelschap waar ik door een gesprek tussen anderen erachter kom wat iets betekent (of dat iets iets HEEL anders betekent dan ik dacht), en dan heb ik in stilte zo’n moment:
Terwijl ik aan de buitenkant zo kijk:
En dan heb ik weer wat geleerd!!!
Ik denk er nooit meer aan en denk dat ik het vergeten ben. Tótdat ik bij een pubquiz zit en al die zinloze Google/Wikipedia sessies toch nog van pas komen.
En het voelt dan zo lekker als iemand dan vraagt: “Huh? Hoe weet jij dat nou weer???”
Oja je kunt het wel altijd snel zien als iemand net heeft geleerd wat bijv ‘a priori’ betekent want dan gebruiken ze het om de 5 zinnen.
Op vakantie gaan zonder je kind(eren) vind jij;
- Zielig!
- Moet kunnen.
- Snap het volledig.
- Ligt eraan hoe oud het/de kind(jes) zijn.
- Korte vakantie oké.
- Ander namelijk:
0 stemmers
Ik zit daar dus dan altijd van: “Jaaa, ik weet dit. Ergens. Wist dit. Heb het ooit gelezen. Wat was het ook alweer? Nee sorry weet toch ff het antwoord niet meer. Maar als ik het antwoord hoor weet ik weer!”
Ik ben dus echt waardeloos bij zoiets (behalve de muziekronde).
Moet kunnen, maar ik moet er zelf niet aan denken Ik ben zo’n moeder geworden die niet langer dan 2 dagen zonder haar kinderen kan. Maarja, die van mij zijn dan ook best leuk.
Zoiets vergelijkbaars hebben mijn ouders bijna elk jaar met het werk van mijn vader (geen cruise, maar wel een overdreven luxe vakantie in vaak een exotisch oord, mijn vader werkt bij een raar bedrijf) en die verhalen en die schelp hahahaha zo herkenbaar. Of honderdduizend foto’s moeten kijken, NIET INTERESSANT. Destijds kon ik het echt niet hebben dat wij dan ergens werden gedumpt, ookal was dat ook vaak wel gezellig. Toen we wat ouder waren mochten we alleen thuis blijven. Mijn ouders waren ook tijdens mijn eindexamenperiode op vakantie, dat vond ik destijds stiekem wel wat lastig. Had toen wel geregeld dat mijn broertje wel het huis uit moest, anders hadden we toch alleen maar ruzie en zou het hele huis constant vol zitten met zijn luidruchtige vrienden.
Toen ik een baby was zijn mijn ouders ook wel vaker weggegaan zonder mij, ook twee weken op vakantie. Als ze daarover vertellen zeggen ze altijd dat ze het dan zo moeilijk vonden dat ik niet meer weg wilde bij de oppas en dat ik bleef janken als ze dicht bij me kwamen, lol.
Inmiddels gun ik het ze heel erg, want ze genieten er zo van elk jaar.
Mijn ouders zijn relatief snel uit elkaar gegaan (broertje en ik waren nog heel jong) en hadden beiden niet mega veel geld, dus wij gingen altijd gewoon ergens kamperen in Nederland (achteraf denk ik dat ze het ook gewoon teveel gedoe vonden). Maar mijn moeder boekte wel lekker reizen naar Spanje en Griekenland voor zichzelf, ik was zoo jaloers, wilde ook een keer heel graag naar het buitenland Gelukkig besloot mijn moeder toen dat we op ons twaalfde ieder apart met haar naar een bestemming naar keuze. Dus gingen we naar Kreta
Toen ik nog heel jong was, 2 of 3, zijn mijn ouders ook een keer samen, zonder mij, op vakantie geweest, ik logeerde bij mijn opa en oma. Toen die mij vervolgens weer terug brachten en weer weg wilden gaan liep ik schijnbaar ook naar de gang om mijn jas te pakken. Dacht dat we op bezoek waren bij mijn ouders en ik weer terug zou gaan met mijn opa en oma. Vond mijn moeder niet zo leuk haha.
Oke jammer
Ik zou het niet willen, ik heb een leuk kind haha. Ik ben vast zo’n moeder die dan denkt: ooohh dat zwembad had naam kind ook leuk gevonden.
Dan zou ik er toch niet 100% van kunnen genieten.
Ik snap niet zo goed waarom de antwoorden zo gericht zijn op het stom vinden? Ik begrijp wel dat je dan gewoon anders klikt, maar kan je het niet gewoon niet stom vinden, zoals @Luzarl ook zegt.
Bovendien, wat versta je eigenlijk onder plastische chirurgie, ik neem aan dat je daar niet injectables mee bedoelt maar echt een operatie?