PhD topic

Werk en studie
#22

Ik vind het ook lastig om te bedenken wat ik hierna wil. Ik zit tussen verschillende dingen te twijfelen, maar het is voor mij al wel vrijwel zeker dat ik niet verder wil in dit wereldje. Het is vechten voor een beurs en ik kan niet dealen met die onzekerheid.

Ik merk nu ook dat ik het werk steeds minder bij me vind passen. Toch heb ik geen spijt dat ik dit nu doe, maar ik ben wel blij dat het “maar” vier jaar duurt en ik daarna met iets anders verder kan.

@grace Ik denk dat je zeker dat gevoel van falen van je af moet zetten, bij mij op de afdeling loopt eigenlijk vrijwel iedereen uit!

1 like
#23

Ik ken net als @LizzyBennet echt niemand die het binnen de 4 jaar haalt! Wel echt kut dat je in je eigen tijd door moet wel :frown:

#24

@LizzyBennet @lapzwans jullie hebben helemaal gelijk hoor! Het kwam gewoon een paar maanden geleden ineens hard aan, het blokkeerde me ook totaal. Heel vervelend. Een belangrijke factor is dat ik zo slecht weet wat ik hierna wil en dus ook soms denk dat ik het net zo goed niet had kunnen doen. Nou ja, gewoon van die existentiële crisis dingen :joy: jullie vast niet onbekend.

3 likes
#25

Welke verwachtingen had je voordat je eraan begon? En hoe zijn die wel of niet uitgekomen?

Ik snap dat je baalt dat het niet gelukt is om het binnen je beurs af te ronden, maar wat anderen ook zeggen, de meeste mensen op mijn afdeling zijn ook uitgelopen! Enkele collega’s hebben het gered binnen de tijd van hun beurs maar dat ging wel echt ten koste van hun gezondheid (mentaal en fysiek). Dat wil ik ook echt niet.

#26

Erg leuke tijd gehad! Ik zou misschien nog sneller willen promoveren hehe. Heb iets korter dan 3,5 jaar onderzoek gedaan (icl eenmaal zwangerschaps verlof) Vervolgens was er embargo op deel van de data waardoor pas precies na 1 jaar mogen verdedigen. Verder zou ik niets hebben veranderd.

Ik deed promotie omdat ik het echt heel graag wilde en deels ook voor een specialisatieplek.

#27

Wat leuk dat hier zo veel PhDers zitten!

Ik zit in de moleculaire biologie en genetica. Na 5,5 jaar ben ik nu in de ww mijn thesis aan het schrijven. Daarvoor er door experimenten nauwelijks tijd voor gehad. Ik baal er flink van want had het liever betaald willen afronden maar dat zit er niet in bij mijn baas. Ken mensen die betaald krijgen tot het naar de leescommissie gaat en dus mensen zoals ik.

Moeilijkste moment was toen mijn hoofdproject op drijfzand gebaseerd was zonder dat het mijn schuld was (ga er liever niet teveel op in). Kon gewoon 2 jaar werk in de prullenbak gooien.

Nu denken jullie misschien dat ik het liefst gillend van de academie zou wegrennen, maar ben juist vastberaden dat ik meer kan laten zien dat dit kloteproject. Dus ik ben nu bezig een postdoc te zoeken in het buitenland.

4 likes
#29

Word je hier niet (enigszins) mee geholpen? Mijn uni heeft wel cursussen/gesprekken voor loopbaanbegeleiding geloof ik, voor PhD’s, en ik weet dat begeleiders eigenlijk ook geacht worden hierover mee te denken. Ik weet nu dat een van mijn collega’s, die bijna klaar is, ook met wat contacten van haar promotor gaat praten om alvast een beetje te kijken voor een baan hierna (buiten de universiteit dus).

Mij lijken verschillende dingen wel leuk voor hierna, en voor allemaal was promoveren echt niet noodzakelijk geweest haha dus soms (nu, terwijl ik nog een college zit te maken voor maandag) denk ik wel een beetje waarom doe ik dit eigenlijk? Maar bij mij was het echt het onderwerp dat ik suuuper leuk vond, als ik geen plek had gekregen met dit voorstel was ik ook überhaupt niet gaan promoveren denk ik.

@quarterlife ik weet niet in welk vakgebied je zit maar mocht je ooit een kritische blik willen oid laat het me weten :slight_smile: Ik heb wel wat ervaring met schrijven/becommentariëren van voorstellen.

#30

Jawel. Inderdaad zijn er verschillende cursussen/loopbaanbegeleidingen over de mogelijkheden, maar uiteindelijk blijft het een persoonlijke keuze. Ik besef me steeds meer dat mijn universiteit vooral gefocused heeft op de mogelijkheden binnen de academi, maar dat de industrie nooit zo aan bod is gekomen.
Ik denk dat ik nog even in de academi wil blijven, maar mogelijk zwicht ik later wel voor de stabiliteit binnen een bedrijf…

#31

Vinden jullie het ook zo frustrerend dat de eisen op te promoveren zo arbitrair zijn? Het ligt aan je promotor of decaan wat zij precies willen. Op dezelfde afdeling heb ik mensen die met 1 publicatie met lage impact kunnen promoveren en iemand die nu aan het wachten is op haar geaccepteerde derde eerste auteur paper voordat het naar de leescommissie mag :exploding_head:

2 likes
#32

Uh, is dat echt mogelijk dat je met een artikel mag promoveren?

Bij ons was (EMC) het dat je minimaal 4 artikelen moest hebben gepubliceerd in het eerste kwartiel (volgens mij 3 echt gepubliceerd en 1 submitted). En op onze afdeling was het liefst minimaal 4 in het eerste deciel (!).

#33

Wow moet je echt zo ‘hoog’ publiceren ook per se? Dat is wel treurig eigenlijk…

1 like
#34

Ja al op twee universiteiten meegemaakt (1 artikel geaccepteerd, niet in totaal in het boekje!).

Ik vind ook dat je naar de inhoud van het proefschrift moet kijken en niet alleen maar naar aparte artikelen. Als je bijvoorbeeld 1 paper hebt, waar super veel werk inziet en hoge impact, dan zou dat toch net zoveel waard kunnen zijn als 4 artikelen in PLOS one (even gechargeerd want er is niks mis met PLOS one).

Het is in mijn ogen niet meer van deze tijd om zoveel artikelen geaccepteerd moeten krijgen voor je verdediging. Als ik kijk wat er voor mijn veld wordt gepubliceerd, dan merk ik vaak dat je al moet samenwerken met een ander lab om de hoeveelheid data te kunnen genereren voor een goed paper. Bij ons mogen PhD studenten ook niet dezelfde hoofdstukken in hun boekje hebben dus samenwerkingen worden ook flink tegengehouden al.

Maar het punt is dus dat het zo arbitrair is en per afdeling al kan verschillen.

#35

Hoezo is dat treurig? Ik heb alleen ervaring met promoveren / promotieonderzoeken binnen geneeskunde. Ik weet eigenlijk niet beter dan dit, hehe. Overigens, de afdeling waar ik ben gepromoveerd is internationaal erkend als een van de beste op gebied van screening (wist ik niet van te voren, het was een leuke vacature en in de huurt). Druk om daar hoog te publiceren is hoog. Maar is op zich ook wel makkelijk te behalen, juist omdat de studies die daar lopen toonaangevende zijn en daardoor vrij “ makkelijk” geaccepteerd worden.

@SissyThatWalk ik ken promoveren alleen op mijn vakgebied en daar kom je wel prima aan 4 of meer artikelen. Soms wordt hetzelfde database meermaals gebruikt en uitgemolken. Daar ben ik absoluut geen fan van. Bij ons was het echt per onderzoeksvraag aanvragen indienen bv bij het NKR voor gegevens en dat was een of maximaal 2 artikels.

1 like
#36

Ik snap inderdaad de verschillen. Ik snap eerlijk gezegd niet hoe zoveel mensen op één database kunnen promoveren. Zo’n geneeskunde PhD moet ik eigenijk ook niet met een lab PhD vergelijken waar je eerst nog alle experimenten moet gaan doen voordat je überhaubt data hebt waar je mee aan de slag kunt.

Het vervelende is dat onze decaan alle PhDs op een hoop gooit en dus niet begrijpt dat je met een database wel 4 artikelen kunt hebben maar met experimenten dat veel moeilijker gaat.

1 like
#37

Dat er zo gefocust wordt op het publiceren in zo’n toptijdschrift, alsof dan je werk pas goed genoeg is. In plaats van dat er inhoudelijk naar het werk wordt gekeken. (oke natuurlijk snap ik ook wel dat het feit dat je artikel door zo’n tijdschrift geaccepteerd wordt ook wel wat zegt over de kwaliteit ervan, maar het voelt wel scheef ofzo?).

Maar het zal ook komen omdat ik in een omgeving zit waar veel over DORA gesproken wordt (https://sfdora.org/read/) en waar je dus geen h-indexen etc. meer mag noemen. Ben benieuwd hoe dat zich gaat ontwikkelen ook op universiteiten/in het onderzoek, want het is nogal een omslag.

2 likes
#38

Lab PhD kan natuurlijk ook een geneeskundig PhD zijn, maar ik snap je punt. Aantal collega’s van mij zijn gepromoveerd op de immunologie met in de eerste jaren alleen maar labwerk en pas op het eind 4 artikelen. Lijkt mij echt pittig! Hoe doen je directe collega’s het dan? Komen zijn wel aan 4 artikelen ?

#39

Ik kan mij goed voorstellen dat het scheef voelt. Ik lees af en toe artikelen in een top tijdschrift waarvan ik denk okay waar slaat dit op, haha. Ik heb op wel geleerd dat het soms geluk hebben is, soms hard werken is en soms zeker ook vriendjespolitiek. De editors van de grote tijdschriften kennen elkaar natuurlijk en sommige werelden zijn zo klein dat je zelf bij anonieme review al redelijk kunt achterhalen wie je artikel heeft gerievewed …

1 like
#40

Ja niet goed verwoord inderdaad. Heb zelf ook een paar collega’s die in het lab werken met een geneeskunde achtergrond.

Bij mij hebben de meesten wel 4-5 hoofdstukken met aardig wat data maar nog niet alles afgerond voor publicatie. Om mij heen krijgen de meesten in 5 jaar maar 1 of 2 echt gepubliceerd. De rest komt vaak pas na promotie of je moet nog langer blijven en als postdoc alles afmaken en daarna pas promoveren (doen ook wat collega’s).

#41

Leuk topic! Ik zit in mijn tweede jaar van mijn PhD in Engeland (psychologie, heel breed gezegd). Ik merk dat de regels hier heel anders zijn (inderdaad is publiceren geen vereiste) maar dan komt dan wel bij dat er in principe van mij verwacht wordt binnen 3 jaar klaar te zijn (:scream:).

Ook heel fijn om te lezen dat velen twijfelen over wel/niet binnen de academische wereld blijven. De laatste tijd begin ik steeds sterker het gevoel te krijgen weg te willen, maar ik vind het tegelijkertijd heel eng want het universiteitswereldje is het enige wereldje dat ik ken…

1 like
#42

Leuk dat dit topic er is! Ik werk nu al in het onderzoek en als junior docent op de universiteit, maar ik begin deze winter aan een PhD. Ik hou het graag vaag ivm herkenbaarheid, maar het is iets met psychologie. Ik heb heel veel zin om te beginnen, maar ik ben nu al een beetje bang dat het me niet gaat lukken binnen de tijd. Er is maar budget voor een parttime aanstelling (0,6 fte), maar er wordt wel verwacht dat ik het afrond binnen 4 jaar en 6 (!) papers schrijf. Ik voorzie nu al dat dit waarschijnlijk ten koste zal gaan van mijn vrije tijd en/of psychische gezondheid. Juist omdat ik erg gepassioneerd ben over het onderwerp en het daarom heel graag goed wil doen. Ik heb binnenkort een gesprek hierover en overweeg om aan te geven dat ik niet denk dat het haalbaar is, maar anderzijds wil ik ook niet gelijk een slechte indruk maken…

1 like