Het leed dat single zijn heet

Ik ga wel naar een literaire speeddate dit weekend! Het idee is dat iedereen zijn / haar lievelingsboek aan elkaar voorstelt in korte gesprekjes.Vind dit zo’n leuk concept!!
(maar tis niet bedoeld voor romantiek, dus excuus; offtopic)

11 likes

@Marsepein dat is jammer. Ik vroeg mij ook een beetje af of daar leuke mensen op af kwamen. Ik vraag mij af of het eeb soort tinder is, maar dan in levende lijve en niet online.

@Evi-lena ik zal het date topic ook checken. Dankjewel.

@visual dat klinkt best leuk. Misschien komen daar ook singles op af.

1 like
Een grote rant

Ik zit er echt een beetje doorheen. Ik ben zo extreem emotioneel, heb ’t hele weekend alleen maar zo hard gehuild, voelt alsof het uit m’n tenen komt. Ik ben zó enorm eenzaam. Ik heb het even zo moeilijk met het feit dat ik alleen ben. Daar speelt ook doorheen dat ik verliefd ben (nog steeds) op iemand die niet verliefd is op mij, we zijn al 2 maanden uit elkaar en ’t ging beter, maar ergens had ik toch het gevoel dat het wel weer goed zou komen misschien onbewust, en nu het april is komt het weer extra hard aan dat dat niet zo is. Ik mis z’n stem en z’n geur en alles aan hem, terwijl het vaak genoeg ook echt zo verschrikkelijk was voor mij. En ondanks dat het juist vaak een kutsituatie was had ik ergens zo sterk het gevoel dat dit hét was. Nu ik het uittyp klinkt het zo super naief en dommig en schaam ik me er eigenlijk voor, maar zo voelt het gewoon.

En ik was vorige week op een verjaardag met alleen maar koppels, mensen die gelukkig zijn met elkaar. We lopen allemaal tegen de 30 dus iedereen heeft het over trouwen en kinderen krijgen. Ik ben letterlijk de enige alleen en dan krijg je natuurlijk weer 100x de vraag: EN hoe gaat het met jou en de mannen? Heb je al iemand leuks gevonden??? Oh nee WACHT, jij bent natuurlijk ook echt een carrierevrouw he!!!

Mijn zusje ging dit weekend verhuizen en allerlei grapjes over de babykamer, maar die baby gaat ook echt komen volgend jaar. En m’n moeder die dan tegen iedereen opschept dat ze zo mazzelt met al haar schoonkinderen en kleinkinderen. En Lapzwans, nee die is inderdaad alleen, maargoed die is ook zo druk met werk!!! Ik vind het moeilijk om m’n neefje te zien, omdat het me zo confronteert dat mijn broer een gelukkig gezinnetje heeft, mijn zusje ook bijna en ik niet, en ook voorlopig nog lange niet. Ik vertelde mezelf altijd dat ik ook niet perse kinderen wilde, maar dat is gewoon een leugen en dat zeg ik alleen maar in de hoop dat het minder hard aankomt als het er niet van gaat komen.

En vandaag vertel ik collega’s dat ik volgende week op vakantie ga, en dan zegt er één zo zachtjes en een beetje medelijdend: ‘ga je alleen? :frown:

Ik trek deze dingen gewoon allemaal effe niet meer. Een vriendin van mij was na een relatie van bijna 10 jaar verlaten door haar partner en vindt binnen 2 maanden een nieuw persoon en iedereen vindt het ‘zoooo fijn voor haar, dat verdient ze echt!’.

En zodra ik zeg dat ik het moeilijk vind om geen liefde te hebben dan krijg ik weer ‘het komt wel vanzelf, echt, je moet er niet zo naar zoeken’. Mag ik niet verlangen naar liefde?

Ik word gek van de druk dat ik het niet mag willen, dat ik gelukkig moet zijn met mezelf, dat ik altijd alleen thuis kom in een stil huis, dat nooit iemand mij een knuffel kan geven als ik er doorheen zit. En dan vind ik iemand waar ik van ga houden en dan houdt hij niet van mij. Oke nu even m’n tranen doorslikken want ik moet wel gewoon werken vandaag.

8 likes

Alsof ik mezelf lees hierin… soms moet je het verdriet even laten komen (lucht op). Voor de rest weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. Maar ik herken je verhaal :(. Sterkte <3

1 like

Jeetje klinkt voor mij ook zo herkenbaar, en juist het feit dat ik in mijn omgeving de énige ben die niet al 18392 jaar in een relatie zit voel ik me soms nog eenzamer.
Voor nu een hele dikke knuffel, wat hierboven is gezegd, soms mag je er echt wel even kut om voelen. Hoop dat je je gedachten vandaag wat kan verzetten :slight_smile:

1 like

Ik herken alles wat je zegt, toen met mijn eerste break-up. Het is super zwaar en wordt inderdaad door iedereen onderschat als je niet in die situatie zit. Ik merk het zelfs hier op het forum dat dit soort situaties worden onderschat.

Het gaat echt in vlagen, net als je denkt dat het even beter gaat dan val je voor je gevoel weer helemaal terug. Dit hoort bij het proces en je valt echt niet helemaal terug, ook al voelt dat soms even zo. Ik ben een voorstander van er door heen gaan en alles accepteren en toelaten zoals je het voelt maar dit doet ook het meeste pijn.

Lieve @lapzwans, er komen betere tijden ook al lijkt dat nu helemaal niet zo. Ik hoop echt dat je je snel beter voelt

6 likes

Aah ik herken mezelf hier echt in… Wat ik heb geleerd is dat ik dit gevoel niet moet onderdrukken. Dat heb ik vaak genoeg geprobeerd (door leuke dingen te doen, veel met mensen af te spreken, zodat ik nooit alleen thuis was om te kunnen piekeren) maar dan kwam het keihard 10x zo erg terug…

Maar aan de andere kant moet je er ook niet te veel in blijven hangen. Ik heb er veel over gelezen en ben er o.a. achter gekomen dat een hevige emotie maar 90 seconden duurt (volgens mij kun je dat wel via Google vinden). Dus als je heel boos/verdrietig bent, is die emotie na 90 seconden uit je lichaam. Als je het daarna nog zo voelt, is dat omdat je het gevoel zelf ‘voedt’ met je gedachten. Ik vond dit wel een eye opener (al heb ik altijd al wel geweten dat ik een piekeraar ben). Nu is dit natuurlijk geen oplossing voor de gedachten die je hebt, maar misschien wel voor het verdriet dat je soms voelt, dat stomme gevoel in je maag/op je schouders. Ik had dat gevoel “vroeger” uuuren achter elkaar, soms wel dagen onafgebroken. En dat heb ik nu nooit meer! Heel stom misschien, maar als ik me zwaar kut voel, zet ik een timer van 5 minuten en dan mag ik helemaal losgaan qua emoties. Maar na die 5 minuten herpak ik mezelf en ga ik verder naar mn gedachten. Hiervoor heeft het boek ‘De kracht van het Nu’ mij heel erg geholpen. We zijn eigenlijk altijd in ons hoofd bezig met het verleden of de toekomst, maar zelden met het heden. Daarom vinden we spannende activiteiten zoals in een achtbaan gaan etc. leuk. Omdat we dan alleen maar bezig zijn met het ‘nu’ en niet piekeren (ok misschien piekeren over of het karretje losschiet, maar you get the point hahah). Ik probeer me nu meer te focussen op het heden dan op ‘wat als…’ of ‘ja maar toen’.

Ik hoop dat je hier iets mee kunt. En weet dat je echt niet de enige bent. Iets met gedeeld smart :wink: Hopelijk voel je je snel weer beter!

9 likes

o wow, hoe kun je na die 5 minuten de knop omzetten? Gewoon in praktische zin? Ik kan dat echt niet denk ik.

Dit heeft bij mij ook echt jaren geduurd hoor, voordat dat lukte! Mindfulness-achtige oefeningen helpen mij, maar vooral m’n gedachten naar het ‘nu’ brengen helpt me. En misschien komt het ook wel omdat ik al ontelbaar veel tegenslagen heb gehad in de liefde… wellicht ben ik daardoor immuun geworden voor die nare gevoelens :joy:

2 likes

Niet een like vanwege je liefdesleed maar meer een like als steun. Ik hoop dat je snel de liefde mag vinden of heel gelukkig mag worden zonder.

Ik hoop eigenlijk steeds meer op het laatste, want ik wil niet meer afhankelijk zijn van een of andere schijtvent met hoe ik me voel.

1 like

Inderdaad dat laatste. Ik ben hier heel slecht in, maar na veel relatieleed de afgelopen jaren wil ik mijn gevoel niet laten bepalen door een ander. Maar ik kan dat zo slecht op dit moment.

2 likes

Het lukt mij ook niet nu, maar ik wil er weer aan werken want ik ben daar wel geweest afgelopen september / oktober.

2 likes

@lapzwans Heel herkenbaar! Dikke knuffel!

@BepBrul Ik ga jouw post echt opslaan!

2 likes

Ja ik niet. Kom uit een hele lange relatie en merk dat ik telkens opzoek ben en wanneer het anders loopt dan ik dacht of voelde, ik me meteen slecht voel.

Hoop echt dat je het weer snel terug hebt. Aangezien ik me voor kan stellen hoe heerlijk dat is.

Wat bedoel je met “ik niet”?

Oh dat staat er best debiel. Dat ik daar nog nooit geweest ben. Dat ik door die lange relatie me altijd een soort van afhankelijk van een ander heb gevoeld.

1 like

Hm is het nog maar kort uit? Klinkt echt super stom maar geef het de tijd en sommige komen er nooit, want sommigen vinden meteen weer de juiste partner en hoeven er ook nooit te komen.

Ik heb precies dit. Heb helaas verder niets zinnige te zeggen. Wel een dikke knuffel voor jou!

2 likes

Ooh ik herken me zo erg in het hele verhaal! Poepchagrijnig word ik ervan.

Knuffel voor jou, ik hoop dat je deze week heel random een leuke man tegen het lijf aan loopt.

2 likes

Oh ik snap je helemaal en dit is ook allemaal zo herkenbaar.

Mensen uit een relatie die binnen no time weer de volgende tegenkomen. Mensen die zeggen dat je vooral niet te hard moet willen, want dan gebeurd het niet. Het gebeurd pas als je er niet mee bezig bent :wink::wink::wink::wink::wink: meiden die al 2 jaar single zíjn en het nu echt wel eens tijd vinden voor een relatie of klagen dat ze al zolang zingle zijn :roll_eyes::roll_eyes::roll_eyes:

een tijd geleden zei een vriendin dat het haar zo leuk zou lijken als ik een relatie zou hebben en we dingen met z’n vieren konden doen en dat lijkt me ook gewoon zo leuk :(.

Ik geloof nog steeds dat we allemaal iemand vinden, ook jij, maar hopelijk duurt het niet nog 10 jaar.

7 likes