Ik vind ‘wat zie je er leuk uit’ helemaal niet stom. ‘Wat ben je afgevallen/ben je afgevallen?’ vind ik wel stom.
Ik hoor wel vet vaak als ik mijn bril af heb en make up draag dat ik er goed uit zie. En heeeel anders dan normaal. Of dat mensen me niet herkennen. Vind ik wel leuk om te horen maar tegelijkertijd denk ik dan…fuck blijkbaar zie ik er normaal slecht uit . En sowieso krijg ik veel meer complimenten en aandacht als ik slanker ben. Merk nu ook wel dat ik ‘te dik’ ben daarvoor haha. Als ik vergelijk hoeveel random mensen mij aanspraken toen ik 18 kilo lichter was in vergelijking met nu is dat wel echt een heel groot verschil.
Ja dat zijn denk ik de beste complimenten! Hoewel laatst zei iemand dat ik mooie ogen had en dat vond ik echt cool, ook al kan ik daar zelf niet echt wat aan doen ofzo.
Ik merk wel dat ik het beter kan handelen als iemand zegt dat ik mooi haar heb ofzo, juist omdat ik daar niks voor of aan doe, dan denk ik ah leuk dat iemand dat toevallig mooi vindt hoe mijn haar er toevallig uitziet. Alsof het gewoon een leuke toevallige samenloop is, dat mijn haar is zoals het is en dat dat ook naar smaak van iemand is. (Ben wel een oelewapper met haar en krijg altijd op m’n kop van de kapper omdat ik niet eens conditioner gebruik. Met altijd bedoel ik 1 keer per jaar want zo vaak ga ik naar de kapper). En ik denk, sommige mensen vinden het mooi, andere mensen vinden het heel lelijk, ikzelf vind er niet eens zoveel van, het is gewoon waar ik het mee doe.
Of als iemand zegt ‘wat een leuke trui’, dat kan ik ook leuk vinden om te horen, want misschien vind ik hem ook mooi, daarom kocht ik hem, en vind het leuk om te horen dat we (in elk geval enigszins) dezelfde smaak in truien hebben. En het lijkt niet zoveel over mij of mijn uiterlijk te zeggen maar meer “leuk dat jij goed een trui kan uitkiezen”. Voelt als een laagdrempeliger compliment haha.
Terwijl ik verder juist heel ongemakkelijk ben met complimenten brrr
Oh en wat me ook erg stoort aan die hele uiterlijk obsessie is dat er zo vaak vergeleken moet worden.
Ik stuurde bijvoorbeeld gisteren een foto in de groepsapp van een meisje dat als 2 druppels water op een vriendin van me lijkt, gewoon met de boodschap van ‘he kijk, dubbelganger gespot’. En dan kwamen er meteen reacties van JA MAAR [naam vriendin] IS WEL VEEL KNAPPER.
Zucht. Waarom moet dat toch altijd?
Ik vraag me af of dat iets van alle leeftijden is. Zouden we dat als we 70 zijn ook nog doen? Haha, zie het al voor me, op het dan populaire social media platform van dat moment: WOW KNAPPIE!!
haha ja of dat je dan met vriendinnen de nieuwe vrouw van je ex-man gaat stalken op instagram om dan met z’n allen te besluiten dat jij toch veel knapper bent
Vinden mensen hier het vervelend om 1 op 1 een compliment over uiterlijk te krijgen? Want ik moet eerlijk bekennen dat mijn bericht uit de openingspost vooral gericht was op openbaar complimenten geven zoals hier op het forum of social media. Omdat je daarmee ook anderen (negatief) beinvloedt waar het compliment niet direct voor bedoeld is.
Ja, vind het superongemakkelijk over het algemeen. maar komt zelden voor hoor dus ik weet gewoon niet hoe ik er goed mee om zou gaan.
Ik had een vriendin al maanden niet gesproken, ik was op reis en ze reageerde niks op Mn berichten en stuurde me nooit meer iets. Type uit het oog uit het hart.
Stuurt ze uit het niets een foto van een meisje die kennelijk de nieuwe vriendin van dr ex is met eronder “jij vindt haar ook lelijk toch”. En toen ik niet antwoorde “oh ik dacht dat jij dat ook vind, ze is ook gewoon lelijk”. Hoe erg mis je dan het punt?
Juist 1 op 1 vind ik ongemakkelijk
Ja in de gym is het sowieso helemaal anders. Net omdat de meesten daar zijn om aan hun uiterlijk te werken. Als je dan zegt ‘wow, jouw buikspieren’ dan vind ik dat vergelijkbaar met tijdens een tekenles iemand complimenteren met z’n mooie tekening.
Ik baal er echt van dat het tegenwoordig zoveel om uiterlijk gaat en knap zijn. En ik zeg altijd maar zo: je bent veel meer dan een uiterlijk. Volgens mij heb ik die uitspraak nog van iemand van het forum ook
Kan me trouwens nog een discussie van EGF herinneren over dat je jezelf ook lelijk of niet mooi moet kunnen vinden en dat dat niet erg is. Eigenlijk wat dat meisje in die video in het bloggers/Youtubers topic ook zei. Alsof men vindt dat je jezelf dan niet voldoende waardeert of zo. Vind ik zo’n onzin. Alsof je eigenwaarde of zelfliefde alleen daar vanaf hangt.
Ik vind dit echt een moeilijke discussie, want ik heb het gevoel dat er juist moeilijk wordt gedaan bij complimenten wat betreft uiterlijk. Hoezo hebben mensen daar niks voor hoeven doen? Ze kleden zich leuk, vinden mss make-up mooi, sporten etc. Hoezo wordt dat eigenlijk inferieur geacht? Wat als mensen dat gewoon leuk vinden? Talent of het vermogen om goed te kunnen leren is vaak ook iets wat deels aangeboren is. Hoezo ben je dan wel goed genoeg om complimenten te krijgen?
Qua uiterlijk moet je wel oppassen en er zijn inderdaad grenzen zoals bij sommige voorbeelden die genoemd zijn.
Dit snap ik wel. Ik merk dat veel van mijn eigen onzekerheid wat betreft mijn uiterlijk te maken heeft met een eventuele partner. Vooral mijn gewicht. Dat wil ik zelf ook niet, en ik ben helemaal van mening dat van jezelf houden hoe je er ook uit ziet het belangrijkst is (of dus eigenlijk tevreden zijn en niet geïnteresseerd zijn in wat anderen van je vinden en of je conventioneel mooi bent). Maar als ik dan weer aangekomen ben en m’n buik over m’n broek hangt is een van m’n eerste gedachtes “niemand gaat ooit van je houden en je blijft alleen” en die blijft heel hardnekkig hangen.
Terwijl je natuurlijk veel meer bent dan je lichaam en als iemand van je houdt dat veel meer met jou als persoon te maken heeft dan hoe je eruit ziet. Maar ik denk idd wel dat ik het (iets) makkelijker zou kunnen laten gaan als ik de zekerheid van een relatie zou hebben, want dan is die ene gedachte tenminste weg. Die hele zoektocht hoeft dan niet meer.
Anyway. Soms kan ik mezelf zo gek maken met het vergelijken van mijn lichaam en dat van iemand anders dat ik zou willen dat ik helemaal geen lichaam had. Gewoon zodat ik me er niet meer druk over zou maken en vredig verder zou leven. Ben helemaal moe van die nadruk op algehele knapheid (en toch ben ik dan helemaal gevleid als iemand me mooi noemt en is m’n dag gemaakt, en daar word ik dan ook weer chagrijnig van, dat dat me zoveel doet).
Warrig verhaal dit maargoed, duidelijker krijg ik het even niet
Denken jullie dat mooie mensen in het algemeen uiterlijk belangrijker vinden dan lelijke mensen omdat ze er vaak opmerkingen over krijgen en het daardoor als een (belangrijk) onderdeel van hun identiteit zijn gaan beschouwen?
Ik zou echt de mening van een willekeurige man hierover willen horen, ben daar wel benieuwd naar. Misschien maar even m’n vriend interviewen vanavond.
Ja dat laatste is wel waar. Ik zit tegen overgewicht aan denk ik, in die zin dat ik niet echt dik ben maar wel buikvet heb en niet een megastrakke kaaklijn. En mijn vriend als ie aan mijn buik zit is dat eigenlijk meestal om te voelen of ik ben afgevallen (dit is misschien wel een beetje invulling van mijn kant). En hij zegt wel eens, als hij een foto van een slanker meisje ziet: dit zou jij ook wel kunnen bereiken. En vraagt heeeel vaak: hoe gaat het met sporten? Het is dus duidelijk dat hij graag wil dat ik dunner ben.
Nu heb ik best een helder beeld van wie ik ben en ik waardeer die persoon enorm, dus ik kan dat wel redelijk handelen maar zo nu en dan is het echt niet leuk om dat soort dingen van je partner te horen. Dan wil je gewoon horen dat je een mooi mens bent, om wie je bent en continu de druk op dat uiterlijk. Ik heb dus ook al wel eens aangegeven dat ik het echt niet oke vind dat hij die dingen zegt. Maar zijn respons is dan dat ik dus onzeker ben als ik het niet oke vind, en dat hij dus de vinger op de zere plek legt van iets dat ikzelf dus wil veranderen.
Nou ja beetje chaotisch verhaal dit, maar ik vind dit wel lastig.
Euhhhhh niet continu druk op dat uiterlijk dus