Ja wij eten samen. Maar mevrouw wil na 5 minuten de slab niet meer dragen en gaat niet heel snel er na op de stoel staan en al snel is ze een beetje aan het klieren en laten we haar maar even van tafel gaan. Het ligt eraan of ze die avond wat eet of alleen maar moppert of dingen van tafel veegt. Ze komt dan weer aan tafel als we nog een toetje eten.
Ja, omdat ik wil dat ze dat leren. Gewoon eten aan tafel zonder tv/ipad. Maar of het gezellig is, meh.
@Printemps wat vervelend dat het eten nog steeds zo’n gevecht is.
Hier is het de helft van de tijd gezellig. En anders is het een strijd om haar in de stoel te krijgen, wil ze de slab niet om en zegt ze na 1 minuut “klaaa! Toetoe?” (klaar, toetje?) en dan hebben we zelf net 1 hap kunnen nemen
Ja, maar dat is nooit gezellig.
L besluit vaak dat hij na 1 hap klaar is en vliegt van tafel af. S zit dan nog niet eens aan tafel want die HOEFTE NIET ETEN.
Na een paar minuten komt S dan een keer langs en komt zitten om te eten. Dan komt L ook kijken. Eten nog wat en meestal wordt er dan gegooid met eten dat ze niet meer willen, of wordt er gemopperd dat ze het niet willen, T is fucking traag dus die heeft in deze tijd misschien 2 happen op.
Uiteindelijk zitten we ruim een half uur aan tafel voordat T der bord leeg heeft en roepen we continue naar L en S dat ze moeten blijven zitten/niet mogen gooien/nou rot dan maar op van tafel hup wegwezen.
Onze avonden zijn echt feest.
Dit hebben wij ook een tijdje gehad want het leek me ideaal maar het was geen succes omdat het precies op kinderhoogte is.
L maakte continu dat laatje open om dan al die vochtige doekjes uit de verpakking te gaan trekken.
Nou hier hetzelfde als bij de rest, wij aten altijd als hij op bed lag, maar proberen nu zo vaak mogelijk samen te eten. Maar soms is hij super snel klaar, (of aan het etteren of gooien) en daar maken we geen strijd van. Als hij zegt dat 'ie klaar is, is het klaar. Dan mag hij van ons ook gaan spelen, prima. Ik ga niet van een tweejarige verwachten dat hij 20 minuten stil aan tafel zit. We hebben besloten dat het avondeten niet onze heuvel is, hij mag lekker eten wat hij wil en anders gaat 'ie lekker.
Ik zie je realistische omschrijving helemaal voor me, ook bedankt dat je dit deelt! Geeft mij en vast ook andere forummers weer een gevoel van herkenning. Kan niet wachten tot er een chagrijnige puber aan tafel zit die tenminste wel kan uitleggen waarom hij iets weigert op te eten.
Edit: @anon18050057 Ik wil dat eigenlijk ook eens proberen maar kan jullie zoontje zichzelf dan vermaken? Ik vermoed dat K. dan alsnog aan mijn been hangt of de hele tijd met boekjes aan komt sjouwen. Heel lief maar eet zo onhandig.
Oja, nee dat zou goed kunnen ja soms is dat gewoon mega gedoe. Daar heb ik ook geen oplossing voor. Soms gaat hij spelen, soms pakt hij een puzzel en zit er dan naast te puzzelen terwijl wij eten. Ik heb eigenlijk geen idee haha, doe ook maar wat.
@Printemps hier eigenlijk altijd samen aan tafel. Soms geef ik hem wel eerst z’n groenten terwijl hij speelt en daarna aan tafel. Dat gaat vaak goed, en als hij roept dat hij niet meer hoeft dan is dat oké. Mijn motto is een beetje: wil je eten dan mag je eten, wil je niet eten dan eet je niet. Dus er zijn dagen dat hij gewoon eet en de andere dagen ga ik de strijd niet aan. Surprise: je wint hem niet Als ik het echt zat ben dan krijgt hij soms een speeltje of in sommige gevallen een filmpje.
Ik heb ergens gelezen dat je van kleine kindjes niet kan verwachten dat ze langer dan een paar minuten rustig aan tafel zitten (als ze niet aan het eten zijn). Wij laten E altijd wel wat klooien met eten maar als er ondertussen geen hapjes meer genomen worden en/of ze het bordje probeert weg te zetten (een duidelijk signaal) vragen we of ze klaar is met eten, dan kijken we of ze nog een hapje wil (soms is ze nog niet helemaal klaar), dan vragen we het nog een keer, en dan is het ‘oké dat is prima!’ en maken we haar schoon en zetten we haar op de grond.
Als ze echt klaar is dan ‘luisteren’ we altijd wel snel en kan ze uit dr stoeltje. Als we dat niet doen wordt er alleen maar gejengeld of met eten gespeeld/gegooid.
Nouja wij doen ook maar wat, als je kind elke avond na 3 seconden er klaar mee is zonder 1 hap genomen te hebben dan is het ook wel anders en allemaal niet zo makkelijk
Wij leren de oudste van 6 jaar dat hij aan tafel blijft zitten tot iedereen klaar is met eten. Maar van de jongste 2 (1 jr) kunnen we dat niet verwachten, dus als die eerder klaar zijn dan ons, krijgen ze soms al eerder hun toetje of mogen hun al van tafel. Dat vindt de oudste uiteraard ‘NIET EERLIJK!!!’ en heeft dan weer een woede aanval. Lastig uitleggen.
Oh dat wordt straks nog wat als ons kind er is (en iets ouder) Wij eten sinds de crisis eigenlijk altijd op de bank terwijl we tv kijken, en dat vind ik nu heel fijn, omdat we allebei thuiswerken en genoeg gekletst hebben. Daarvoor aten we wel vaker samen aan tafel. Maar mijn vriend eet zooooo langzaam. Ik werd op gegeven moment ook ongeduldig en wilde gewoon op de bank uitbuiken. Hopelijk wordt ons kind en geen slome eter en geen ongeduldige zoals ik .
Wat is nou een echt stevig voedingskussen die ook chill is om mee te slapen? En die niet al te duur is het liefst
Die van Fossflakes vind ik fijn! Heb er veel geprobeerd, deze blijft stevig.
Edit, ik heb deze, wel duur helaas, sorry. Vaak wel 10% korting of soms meer.
Z is ook heel moeilijk geworden met eten ineens, dus ik geef haar tijdens het koken vaak al iets van komkommer die ze dan gelukkig wel eet. Als we aan tafel gaan eet ze een paar hapjes mee met ons en dan gaat ze ook klieren. Maaar ze is gek op rijst en pasta dus dat koken we er altijd bij en dan zit ze nog gerust een kwartier droge rijst te eten heeft hij niet zoiets wat er altijd wel in gaat?
Ik sla hem even op! Ik wil er liever 1 kopen die ik in de winkel kan voelen want ik heb de vorige keer een enorme miskoop gedaan
Ik heb die van de HEMA. Fijn om mee te slapen
Komkommer, yoghurt en appelmoes is hier altijd goed. Dus dat is inmiddels standaard haha. Ook logisch dat we van zulke kleine kinderen niet kunnen verwachten dat ze 20 minuten aan tafel zitten, door dit topic besef ik me weer dat het vaker voorkomt. (En vast weer een fase is!)
Ik zit in hetzelfde “kamp” als @Ovenschaal @June88 en @anon18050057.
Eten is echt niet de heuvel waarop wij (mijn partner en ik willen sterven). Geen zin? Eet je niet. Wel zin? Eet je wel.
Ik keek laatst een vlog van Sanny en zij hadden er met hun oudste wel een flinke strijd van gemaakt en nu kregen ze hulp van een diëtiste, omdat het kind nu helemaal niet meer wilde ivm de druk. Diëtiste had nog wel een goede tip die bij ons ook werkt en dat is een bordje aanbieden met minstens 4 dingen waarvan je zeker weet dat ze er 1/2 heel lekker vinden.
Dus mijn zoon zit vaak aan een bordje met de vreemdste combinaties (kaasjes, komkommer, stukjes banaan en pasta bvb). Dan begint hij meteen met de kaasjes (kaas = life) en volgt er 9/10 keer nog wel iets anders vh bord. Soms alles, soms niets meer. Het is zoals het is.
Zoals je ziet eten zo’n beetje de meeste kinderen hier tussen 1 en 2 heel wisselend, dus je doet niets fout. Lekker go with the flow!