Ik zou mijn kind niet bewust opvoeden met het idee dat hij/zij zelf mag beslissen over het avondeten/iets aparts krijgt omdat hij/zij een kind is, maar dat betekent niet dat ik hem/haar elke dag zou forceren om precies hetzelfde te eten wat ik eet. Als het niet anders kan dan iets verschillends klaarmaken, is dat maar zo, en anders kom je met kleine aanpassingen volgens mij ook best ver!
Je kan toch niet nu al weten wat voor een eter je toekomstige kind is? Natuurlijk hoop je op een makkelijk kind dat eet wat de pot schaft, maar de kans is er ook dat het een fase krijgt dat het bijna niks moet.
En hoe bedoel je stoornis? Ook zonder stoornis kan je denk ik een moeilijker eter zijn.
Ja zo zou ik het ook doen
Ik denk dat de meeste kinderen gewoon mee kunnen eten, over het algemeen.
Met een stoornis bedoel ik bijvoorbeeld wat @Runnerlongs typte over autisme en structuur problemen. Kijk dat ga je niet oplossen door te zeggen Je eet het gewoon.
Ah ja maar dan hebben we de vraag gewoon anders opgevat denk ik, want voor mij betekent dat wel gewoon dat ik van plan ben mijn hypothetische kind met mij mee te laten eten, ook al ben ik ervan bewust dat dat niet 100% altijd mogelijk is!
Wij gingen vroeger nooit uiteten want wij hadden 2 zeikerds thuis (mijn jongste broer en ik). Aten meestal AVG en ook wel macaroni of nasi met veel groenten en rijstgerechten waar mam zelf saus bij maakte. Dus ook niks exotisch oid. Ben sinds de puberteit zoveel meer gaan lusten en gaan proeven. Bepaalde vriendschappen hebben daar extreem bij geholpen. Ben die andere ouders daar nog dankbaar voor.
Maar er is toch ook een megaverschil tussen met de pot mee eten of niks âdwingenâ en als alternatief altijd maar friet/pizza/satĂ© voorschotelen?
Door altijd maar iets anders te koken voor een kind zodat zij/hij niet hoeft te eten wat de pot schaft, creëer je echt verwende kinderen. Nee dankje.
Wij hadden de regel dat je 2 dingen mocht opgeven die je echt niet wilde eten, en als we dat dan aten kreeg je een alternatief. Voor mij was dat rode kool en zuurkool en ik eet het nog steeds niet.
Ik heb 20 jaar gedacht dat ik geen pasta (in welke vorm dan ook) lustte en ben er echt pas in mân studententijd achter gekomen dat ik het wel lust, zolang mân moeder het maar niet klaarmaakt.
Sorry mam.
(eet nog steeds haar pasta nietđ )
Mijn moeder maakte pastasaus met zo een zakje van Knorr en dan een groentepakket
Er zijn echt heel veel kinderen die een tijdje moeilijk eten. En soms duurt die fase jaaaaren. Ook kinderen die als baby/dreumes goed aten kunnen zomaar als peuter weigeren te eten.
Mijn methode is; ik bepaal wat ze eten, zij bepalen hoeveel ze eten.
Dat betekent inderdaad dat ze soms wat minder eten, maar ze krijgen heus niet zomaar een tekort. Als het echt problematisch wordt, zou ik daar wel andere manieren in zoeken.
Vind de regel die @Taartje benoemt ook goed! Dat het kind een soort wild card krijgt. Wij mochten per maaltijd (bijv bij nasi, pasta of groentesoep) een ingrediënt kiezen dat we niet hoefden te eten. Ik had dus altijd een berg champignons of paprika op de rand van mijn bord liggen.
Nog steeds eet ik niet graag van die zachte champignons, ik eet ze het liefst rauw
Mijn dochter is (morgen) 2 en eet heel wisselend. Wat vandaag lekker is, is morgen vies en andersom. We willen altijd dat ze proeft, maar dat wil ze niet altijd. Nu is alles pertinent al âviesjâ. Ik merk dat ik er wel anders in sta dan eerder bedacht. Ze eet wat wij eten en mag alles proeven als wij wel wat anders eten, maar ze moĂ©t niet. Eten moet geen strijd worden en als ze niet wil eten vandaag, dan eet ze niet
Gelukkig geen directe buren, maar ik zou het helemaal niet erg vinden als het drugsdealende probleemgezin verderop in de straat er ineens achter zou komen dat ze al jaren een passie hebben voor WCs schrobben en naar een camping in Frankrijk Ik Vertrekken.
oh nee geen directe buren, maar tegenover me⊠sorry
Meeh ik wilde een pol maken om te kijken wat we niet lusten maar krijg de hele tijd een error Voor de gene die nog zin heeft om het te proberen:
Edit: hier stond de lijst blabla
Mijn kleine zusje lust echt amper dingen, maar ik snap het ook wel, want mijn moede kan gewoon echt niet koken? Je kan het niet eens avg noemen hoe zij kookt.
Ze eten bijvoorbeeld ook wel eens droge pasta ipv aardappelen en de âgroenteâ bestaat dan uit witte bonen in tomaten saus.
Als ze een keer gek doet en spaghetti maakt dan gebruikt ze tomaten blokjes en gooit ze er bijvoorbeeld een prei in grove stukken doorheen voegt ook geen ui of knoflook toe ofzo. Dat is gewoon het.
Maar dit is dezelfde vrouw die tijdens haar dieet in de ochtend en middag een maaltijdshake dronk en dan 's avonds wat kant en klare nasi als âechte maaltijdâ at
Voel me nu wel heel lullig dat ik dat zo neerzet, maar ik kan er gewoon niet bij
Telt ketchup op onze deur smeren en in de lift briefjes over âvieze varkentjesâ (o.a. mijn kind) ophangen als vervelend?
Het is niet meerkeuze
Haha held! Ik vind oesters wel heel vies, dus misschien onbewust
Haha krijg ineens het gevoel dat ik veel dingen niet lust, maar volgens mij staan alle dingen die ik niet lust in deze lijst