Ik vind het soms ook zielig, zag laatst een klein kindje met overgewicht in de supermarkt dat een zak chips mocht uitkiezen van z’n moeder. Tegelijkertijd vind ik het wel gevaarlijk om zo daarover te oordelen, je weet de hele context niet van zo’n moment (oorzaak van het overgewicht / misschien mag hij wat chips als uitzondering / misschien eten ze verder heel gezond, etc.).
Zag ook laatst een kindje in een buggy (niet met overgewicht trouwens) met een grote zak chips waarbij de moeder zei: Eet nou eens door! 
1 like
Ik zou dan denk ik vloggen over mijn vakgebied, psychologie, kennis verspreiden, tips geven bij bepaalde ziektebeelden, etc.
6 likes
Nee zo’n momentopname zegt ook niet per se iets natuurlijk en het is ook niet zeker zo dat ik dan met opgetrokken wenkbrauwen eens goed die moeder ga lopen aanstaren oid. Maar ik woon bijv in een wijk met best veel kwetsbare mensen en dan zie je wel patronen hierin en ik vind het zo sneu 
1 like
Ja true. Ik snap die “Kinder menu’s” ook nooit, alsof elk kind kip, patat, appelmoes (of nuggets, friet, ranch in Amerika) eet. Zie het in Amerikaanse filmpjes zo vaak dat die kinderen dan een ongezonde maaltijd krijgen en dan rauwe selderij en wortelsticks met (ongezonde) dip erbij. Zo leer je nooit dat groenten echt in je maaltijd horen en niet een gezonde “side” van een verder ongezonde maaltijd horen te zijn.
Mij lijkt het dat je kind het beste gewoon mee kan eten zolang het niet te pittig of wat dan ook is.
At jij vroeger “met de pot mee”?
- Ja ik at jong al “normale” maaltijden die redelijk gezond waren
- Ja ik at mee met de pot maar dat was niet zo gezond
- Nee ik at meestal een kindermaaltijd
0 stemmers
Eet jouw (hypothetische) kind (wanneer het de geschikte leeftijd heeft) gewoon mee met de pot?
- Ja dat is zo/dat is het plan
- Nee die mag lekker eten wat hij/zij zelf wil
0 stemmers
Ja omg kindermenu’s zijn zo dom. Wie heeft ooit besloten dat een kind spaghetti bolognese wel lekker vindt maar kleine porties van al het andere eten niet??
Dat mee-eten is eigenlijk iets wat mijn ouders wel altijd hebben gedaan (ook op jonge leeftijd al gekruide en ~exotische~ dingen) en mijn broertje en ik lusten nu alles. Daar had je onze buitenlandse familie ook over moeten horen man, kinderen die groenten eten, wat een wonder!!! Het zou wel karma voor al mijn slechte daden zijn als ik straks met een kind zit dat alles weigert te eten.
2 likes
Ik at als kind voornamelijk wel mee met de pot, maar mijn moeder hield wel altijd rekening (vaak teveel) met iedereen. Dus werd er vaak simpel maar wel redelijk gezond gekookt. En als mijn ouders chili con carne of iets dergelijks gingen eten kregen mijn zusje en ik wel een “kindermaaltijd”, want onbekende dingen gingen wij dus mooi niet eten 
Pas sinds een paar jaar heb ik pas kennis gemaakt met de Indonesische, Japanse keuken en meer en probeer ik met meer kruiden te koken. Bij ons thuis was koken met wat extra knoflook al gewaagd. Allebei m’n ouders lusten ook absoluut geen vis, dus dat heb ik ook pas laat leren eten.
1 like
Ik heb dus een vriendin met 2 kids en die kinderen eten dus heel veel niet omdat ze vroeger nooit streng is geweest daarin… Bij bijna alles wat ze eten zit de jongste sowieso de hele tijd te jengelen dat hij dat echt niet gaat eten enz en krijgt dan vaak gewoon iets anders wat vaak ook nog ongezond is. Maar ze geeft wel toe dat ze het verkeerd heeft aangepakt toen ze nog echt klein waren.
Zelf moest ik gewoon eten wat de pot schaft tenzij ik echt iets niet lekker vond zoals spruitjes. En 1x per week deden wij een snackdag (met patat of shoarma). Dat was altijd op vrijdag eigenlijk. Oh en als mijn ouders mosselen gingen eten kreeg ik altijd een pizza want ik vind dat echt smerig haha.
1 like
M’n ouders kookten wel eens apart voor mij en m’n broertje, maar als ik zie waarin dat geresulteerd heeft bij m’n broertje (hij eet nog steeds als een kleuter) ga ik dat later sowieso niet doen voor mijn toekomstige kinderen. Ik ben in ieder geval blij dat ik zelf gewoon alles lust, ik had vroeger door m’n broertje het idee dat dat niet zo was omdat hij niks lustte en we dus soms wat anders kregen.
1 like
Mijn ouders aten vroeger elke dag gekookte aardappelen, groenten en een stuk vlees. Behalve op zondag, dan was het friet met snack. Mijn broertje en ik lustten als kind geen gekookte aardappelen, dus kregen dan wat anders zodat mijn ouders van het gezeur af waren en rustig konden eten. We kregen dan meestal een minipizza of brood met saté of knakworstjes. Super ongezond. Dit veranderde toen ik een keer op school naar de GGD moest. Ik was niet te dik, maar moest zelf een eetdagboek bijhouden. Toen werden mijn ouders erop aangesproken dat een broodje met saté echt geen normale maaltijd is. Sindsdien ben ik mee gaan eten en leerde ik steeds meer eten. Nu lust ik bijna alles. Mijn broertje is helaas nooit mee gaan eten en eet nu nog steeds bijna elke avond ongezond.
Achteraf neem ik het mijn ouders wel kwalijk dat ze ons niet meteen een gezond eetpatroon hebben aangeleerd. We mochten ook altijd snoepen en kregen nooit te horen dat we meer groenten of fruit moesten eten. Als ik ooit kinderen mag krijgen, ga ik daar wel streng op zijn. Het heeft zo’n invloed op je relatie met eten de rest van je leven.
1 like
Ik bedoel dus mensen die dat thuis maken, niet in een restaurant een keer.
Bovendien zijn de meeste kinderen denk ik niet zulke zeikerds als ze altijd al mee eten (en je zelf spannender eet dan een AVGtje)
1 like
ik mocht dan bv de aardappels laten staan maar moest wel de groenten op eten
of de bekende ‘jammer dat je vol zit, dan heb je ook geen ruimte voor het toetje zeker…?’
3 likes
Ja misschien heb je gelijk.
In mijn hoofd is het Moeilijke Eter = Zeikerd
Ik snap dat je misschien niet dol bent op een paar dingen, maar ik kan oprecht geen vrienden zijn met mensen die overal moeite mee hebben of niet eten. Ik denk altijd je went er wel aan.
9 likes
Ik was als kind totaal geen moeilijke eter en mijn broertje en zusje ook niet, dus we lieten sowieso zelden iets staan. Ik kan me niet herinneren dat we dat ooit deden terwijl we wel een toetje wilden ofzo. Maar goed, wij hadden thuis sowieso bijna nooit toetjes, ik weet nog dat mijn moeder me nooit geloofde als ik haar vertelde dat mijn Nederlandse vriendjes elke dag vla enzo na het eten kregen. 
Aten jullie regelmatig (een paar keer of meer per week) een toetje thuis?
- Ja, elke dag.
- Ja.
- Nee.
0 stemmers
1 like
Ja ik heb echt een trauma aan yoghurt met stukjes fruit in zo’n pak hierdoor
9 likes
Herkenbaar. Op een gegeven moment werd het avondeten zo een groot ding omdat ik mee moest eten. Het werd echt een machtsstrijd.
Uiteindelijk ben ik in mijn pubertijd alsnog alles gaan eten, beetje groepsdruk en niet voor lul willen staan en dan probeer je opeens wel eens wat anders
Ik was als kind ook echt een moeilijke eter: geen tomaat, paprika, champignons, avocado, vis, alles dat scherp was, dingen met afwijkende textuur of “stukjes” enz. enz.
Mijn ouders deden nooit erg moeilijk erover, het was eigenlijk altijd als je het niet wil, smeer je maar een boterham. Ze koken eigenlijk wel altijd met veel verschillende groenten en een losse salade enzo, dus qua voedingsstoffen kwam het wel uit. Een paar jaar later at ik eigenlijk alles, en tegenwoordig ben ik gek op experimenteren met smaken.
Daarentegen heb ik nog wel slechte herinneringen aan een zomerkamp in die tijd waar we rode kool met stukken ui voorgeschoteld kregen dat we MOESTEN opeten want het toetje werd uit hetzelfde bord geserveerd, en dat ik echt kokhalzend aan tafel zat… en uiteindelijk een soort combi van vla en ui aan het eten was 
Kan niet zeggen dat dit heeft geholpen rode kool te gaan waarderen. N=1 misschien, maar ik denk dat het eten wel vanzelf komt als je lekker kookt en het blijft aanbieden.
1 like
Ik moest sowieso altijd alles proeven, maar als ik gewoon geen zin meer had/moeilijk deed over het eten, bijvoorbeeld aardappels, moest ik net zoveel happen nemen als dat ik oud was want anders mocht ik geen toetje. Na 9 happen toen ik 9 jaar was, was mijn bord alsnog vrijwel altijd leeg haha.
1 like
Ik moest gewoon altijd eten wat m’n ouders gekookt hadden, ook als ik het vies vond (wat erg vaak voorkwam). Heeft helaas niet echt geholpen want ik lust nog steeds bijna niks 
Ik vind het heel apart dat zoveel verwachten dat de kind mee gaat eten. Dat kan soms gewoon niet en dan zou ik als ouder al blij zijn dat ze tenminste iets eten.
Hoezo kan het niet dan? Je zegt soms, dus meestal kan het dan gewoon? Als je kind geen stoornis heeft ofO