Als kind was ik vanaf ongeveer mijn tiende te dik. Een klein beetje maar, maar dat was al genoeg om naar een diëtist te moeten. Ik sportte veel, maar snoepte enorm veel en ons avondeten was ook niet heel gezond. Denk dat ik zeker twee keer per week van die kleine pizza’s kreeg, iets met een C(?). Ik had ook een darmprobleem dus was sowieso gebaat bij gezonder eten. Pre-diëtist dronk ik minimaal een pak appelsap per dag en elke dat chips.
Mijn ouders waren gewoon totaal onwetend. Toen de diëtist zei dat appelsap het kwaad was (dit zal ze niet echt zo gezegd hebben, maar zo herinner ik me dat haha), vroeg mijn moeder waarom want “is toch fruit”. Ik neem het ze gedeeltelijk heel erg kwalijk. Ze wilden ons altijd verwennen maar dit lijkt me niet de manier. Ja, ze waren onwetend, maar ze hadden wel wat beter hun best mogen doen in het verdiepen in gezonde voeding.
Het steekt ook dat ze nu van die health goeroes zijn die niet aan brood, aardappelen en pasta doen en minstens drie soorten groente bij de avondmaaltijd eten. Als mijn ouders echt niet mentaal in staat waren geweest om na te denken over wat gezond zou kunnen zijn, was het anders geweest. Maar nu hebben ze toch bewezen dat te kunnen, dus waarom vroeger dan niet.