Ik weet niet of ik het hier of op het andere forum gepost heb, dus ik post het nog maar een keer.
Mijn neef heeft vorig jaar een kindje gekregen. Heel leuk en alles, maar al snel werden we met foto’s gebombardeerd. ‘Mijn prinsesje, ons wonder, etc.’ Zijn vriendin schreef het ook in voor van die wedstrijden waardoor het dan een webshopmodel werd en een paar keer werd ze dus uitgekozen. Hierdoor kwam ze dus niet alleen op hun persoonlijke social media, maar dus ook op websites en pagina’s van Prénatal en andere winkels. Bijna elke week kwamen er weer herkenbare foto’s op Facebook. Nu zijn hun profielen wel afgeschermd, maar beiden hebben ze meer dan 500 vrienden die dus ook alles zien en wat als er iemand bij zit die foute bedoelingen heeft?
Het erge is nog dat zijn familie dat kind nooit in het echt ziet, maar precies weet hoe ze opgroeit. Als wij, familie, dat kunnen zien, dan betekent dat vage kennissen ze ook kunnen zien.
Zelf zal ik in de toekomst nooit een foto van mijn kinderen delen, want als iemand ze wilt zien komt diegene maar langs. En wat is er mis met foto’s ouderwets laten printen? Is nog leuker ook.
Maar aan de ene kant vind ik mezelf ook wel een hypocriet, want ik vind het bijvoorbeeld leuk om kinderen van royalties etc. op te zien groeien.
Ja daar ben ik het mee eens hoor! Alleen ik vond het gewoon opvallend dat de Huismuts in die video het zelfs niet aan leek te kunnen om tegenargumenten te horen omdat alles gelijk weerlegd moest worden!
Ik heb even vijf minuten van dat filmpje gekeken, maar mijn hemel… dit kan toch niet? Wat ik ervan merkte is dat het delen van foto’s puur egoïsme is. ‘Ze is een deel van MIJN leven’. Hoe kan je zo denken?
Ik weet dat veel mensen het een beetje extreem vinden om helemaal geen foto’s van je kinderen te delen, maar zelf neig ik daar wel het meeste naar. Twee goede vriendinnen van mij hebben dit jaar hun eerste kind gekregen en over hun zwangerschap eigenlijk al niks online gedeeld, wat me eerst wel een beetje verbaasde. Ik merk dat ik dus toch een beetje beïnvloed ben door al die stomme zwangerschapsaankondigingen van influencers. Maar mijn vriendinnen vonden dat privé, en bovendien veel leuker om het persoonlijk aan iedereen te vertellen. Dat is ook wel echt zo natuurlijk. Zwanger zijn en een baby hebben is soms echt een beetje een performance online.
En nu de baby’s er zijn (#trotsetante) komen hun gezichtjes niet online, en eigenlijk sowieso geen foto’s. Want eigenlijk slaat het ook echt helemaal nergens op om dat online te gooien. Als je terugdenkt aan 15 jaar geleden, toen een aantal van ons tieners waren, dan mocht je van je ouders toch niet de echte naam en foto’s openbaar online zetten? (ik niet iig) We zijn wel héél snel veranderd allemaal dat we het nu normaal vinden om dat vanaf dag één wel met je kinderen te doen… Het zou mij niet verbazen als er met de nieuwe focus op privacy weer een omslag komt hierin (dat zie je dus al een beetje).
Ik ben voor zo min mogelijk, ofwel niets, online zetten van je kind. Om de bovenstaande redenen. Je weet ook niet wat een ander er mee doet. Zo heeft iemand waarmee ik op de middelbare school heb gezeten pas een kind gekregen en er werd laatst een foto op Facebook geplaatst van dat meisje terwijl ze in bad zat. Heb toen wel mijn (ongevraagde) mening gegeven en kreeg een sneer terug, het was hun leven. Maar je kon gewoon vrijwel alles zien??? 
Ik ben ook heel benieuwd naar het antwoord! Die kinderen van bijvoorbeeld Willemijn en Martine zullen heus wel goed behandeld worden, maar ze worden wel geëxploiteerd voor de views en daar mag wel regulering over komen. Wat vinden jullie trouwens van Joy, die al vanaf jonge leeftijd haar eigen filmpjes op YouTube post onder supervisie van haar ouders?
Zelf denk ik dat ik het zal aanpakken als Nicolette Van Dam (even de eerste op wie ik kom). Zij post ook vaak dingen met haar dochtertjes op sociale media maar hun gezichtjes zijn altijd bedekt. Vroeger zag je wel eens comments van mensen die daar wat geïrriteerd over waren en zeiden dat ze maar niks moest posten, maar ik vind dit een heel goede tussenoplossing. Wij zijn de laatste generatie die onwetend met sociale media zijn kunnen omgaan, tegenwoordig zit dat besef van “eens online, altijd online” er wel heel goed ingebakken en ik wil mijn kinderen zeker behoeden voor eventuele misstappen. Ik denk dat bijvoorbeeld een Facebook-profiel aanmaken kan vanaf 12 jaar (?), op dat moment zal ik ervoor zorgen dat ze die keuze volledig geïnformeerd kunnen maken. Al weet ik wel hoe recalcitrant kinderen soms kunnen zijn en ze dus niet gegarandeerd open zullen staan voor mijn bezorgdheden. Gelukkig duurt het wel nog even vooraleer ik aan kindjes begin.
Ik weet niet helemaal wat ik van Joy haar situatie moet vinden. Aan de ene kant denk ik: ze zet niks geks online, haar ouders letten goed op, ze lijkt het heel erg leuk te vinden en in de filmpjes die ik van haar heb gezien, heb ik nooit echt prive-dingen voorbij zien komen. Aan de andere kant: wat een monster van roem hebben ze eigenlijk rondom zo’n jong meisje gecreeerd. Zoveel volgers, zoveel mensen die haar kennen… en dat op zo’n vormende leeftijd. Ze lijkt me er best nuchter mee omgaan, maar zal dit nou echt gezond zijn?
Maar dit heb je ook met jonge acteurs… ik denk dat als je kind dit wil, dat je als ouder je kind steunt en in de gaten houdt. Dat het dan niet zo’n kwaad kan
Ik vind de mening van een kind best belangrijk. Dus als een kind van 10 aangeeft dat ze iets leuk vindt om te doen dan vind ik wel dat je daar conclusies uit mag trekken mits je ze goed beschermd. Het ergste vind ik eigenlijk dat die kleine kindjes hun wil nog niet eens kenbaar kunnen maken.
Vloggwn is echter zo verweven met je privé leven dat ik dat denk ik wel te ver vind gaan. Verder dan kinderen die bijvoorbeeld in een film spelen.
Eens. De meeste kleine kindacteurs zou je niet herkennen op straat en de namen komen alleen met de aftiteling even in beeld. Kinderen van vloggers zou ik daarentegen wel herkennen
Sylvie Meis is gestopt met foto’s van haar kind online zetten. Want als zij het deed mochten tijdschriften e.d. dat ook doen. Ik weet er weinig meer van maar het zou goed kunnen dat het zo werkt.
Ik kijk uit principe geen vlogs van gezinnen, ik volg ook geen Instagrammers die hun kinderen duidelijk en met grote regelmaat in beeld brengen. Ben daar zo op tegen en ik hoop dat er snel passende regelgeving komt & dat deze ook wordt gehandhaafd.
Ik vraag me echt af hoe die uitspraak die gister in het andere youtubers topic werd gepost (https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBDHA:2018:13105) zich gaat ontwikkelen.
In deze uitspraak lijkt het nog voornamelijk te gaan om een gezagskwestie (vader wilt niet dat moeder beeldmateriaal online zet). Maar hoe zwaar weegt de privacy van het kind? Wat als beide ouders het prima vinden dat hun kind online staat? Kan iemand anders dan een zaak aanspannen uit het belang van het kind? Of is de privacy van het kind een privézaak tussen ouders?
Vind het echt interessant.
Interessant en triest tegelijk: https://www.hln.be/bizar/-ik-vind-het-zelf-erg-dat-ik-hem-een-merk-noem-ralphie-1-zit-nog-in-de-pampers-maar-een-foto-kan-hem-wel-al-420-euro-opleveren~a621afed/
Vraag me af wat de doorslag geeft voor bedrijven om samen te werken met iemand. Ze heeft 15k+ volgers maar de foto’s krijgen amper 500 likes 
Ze vindt het erg om te doen maar toch doet ze het ‘voor hem’
Die volgers zijn sowieso gekocht. Als ik die comments van die ouders lees dan is het zo duidelijk dat ze het voor het geld doen. Arm kind
Heel apart…
Dit is precies waarom ik het hele mommy-bloggen superschadelijk vind. Tegen de tijd dat een kind oud genoeg is om zich te verzetten hebben ouders een glansrijke carrière gebouwd op het in details delen van het ouderschap. Eerder verspreide beelden en teksten zijn niet te verwijderen en ouders kunnen, op dat moment, eigenlijk niet meer zo makkelijk terug want ze zijn er (financieel) van afhankelijk. Kortom: het kind is de lul.
Het ergste is dat sommigen haar dochter arrogant vinden en vinden dat ze zich aanstelt. Nee is nee.
Ja of “je gaat hier toch niet serieus mee over in discussie met je veertienjarige dochter? ze woont onder jouw dak een geeft jouw geld uit, dus jíj maakt dit soort beslissingen” of “maar Apple, het is een hele leuke foto hooorrr, je moeder is gewoon trots op je!!!” 