Ik wist niet dat er op die manier naar gekeken wordt. Hoe zit het dan met het slachtoffer (in het algemeen gezien)? Kan me voorstellen dat persoonlijke redenen, zoals een studie of armoede, voor veel slachtoffers geen straf is en misschien ook het gevoel kan geven dat het delict “wel mee viel”. Wordt daar dan nog aandacht aan besteedt of uitleg aan gegeven tijdens zo’n rechtszaak?
Edit: een studie doen die je later eigenlijk niet meer kan uitvoeren, zie ik zelf niet perse als straf. Ik begrijp wel wat in eerdere posts wordt benoemd. Wie weet koos hij bijv. rechten omdat hij niks anders weet en werkt hij over een aantal jaar ergens wat niets met z’n studie te maken heeft. Hoeveel mensen komen nou echt precies ergens terecht waar ze voor hebben geleerd?