@Deurklink ik was 30 toen ik naar de arts ging met die vraag. Legde uit dat ik heel m’n leven eigenlijk al tegen wat dingen aan loop en zelf het vermoeden had dat het wel eens ADHD kon zijn. Ze vroeg toen waar ik dan tegen aan liep, waarom het nu zo in mijn leven speelde dat ik het onderzocht wilde hebben en wat ik van het krijgen van een diagnose verwachtte. Ze legde me uit dat wat zij als huisarts eigenlijk wil proberen in te schatten: is deze patient misschien wat chaotisch van karakter of is er mogelijk meer aan de hand? Bij mijn huisarts volgt er normaal gesproken als ze dat laatste vermoeden eerst een gesprek met POH en daarna eventueel doorverwijzing. Kennelijk had ze alle info die ze nodig hebben al tijdens dat consult opgedaan en dus belde ze ‘s middags na kort intern overleg met POH dat ik een doorverwijzing kreeg.
@inezweski Wat heb je dat leuk geschreven. @Deurklink Gewoon aankaarten waar je tegenaan loopt inclusief voorbeelden en dan gaat vanuit daar het balletje rollen. Succes!
Hoe ging het bij jullie eigenlijk na het stellen van de diagnose? Ik slik al een aantal jaar medicatie en heb toen een soort Psycho-educatie gehad, maar dat is het.
Heb later zelf nog wel dure ADD-coaching geregeld, maar ben daar niet veel verder mee gekomen.
Bij gebrek aan begeleiding ben ik daarom op zoek naar boeken, cursussen etc. Vooral wat betreft structuur/overzicht/time-management loop ik al 2 jaar helemaal vast. Jullie tips?
Toch echt een agenda bijhouden, hoewel ik dat ook graag enorm verpest.
En ook maar een agenda ipv meerdere zoals ik graag doe.
Ja, dat punt ben ik zeg maar wel voorbij haha 
Kan je wat meer vertellen waar je in vast loopt?
Vooral 0 structuur hebben en te veel willen. Wel een agenda bijhouden maar me door 100 redenen er vaak niet aan houden, in mijn agenda onvoldoende ruimte houden voor rust en reflectie, geen rekening houden met onvoorziene zaken, geen grenzen aangeven, dingen vergeten, een megavol hoofd, lange dagen maken op werk omdat het dan toch niet af is want verkeerd gepland, huishouden is een chaos, moeite met prioriteren, geen structuur in dagelijks of wekelijks terugkerende dingen, vergeten te eten, soms te veel hyperfocus, etc. etc.
Vooral alles wat dus met structuur en time-management te maken heeft. En vooral ook met goed voor jezelf zorgen. Dat lukt me gewoon niet in drukkere periodes. Wel al aangeklopt bij de HA een klein jaar geleden, maar zolang dat niets oplevert dus maar zelf op zoek naar studiemateriaal of een cursus ofzo.
Ik denk dat ik er veel al weet, maar als het niet te veel moeite kost krijg ik hem graag!
Ik vind het altijd zo moeilijk om van die standaard tips zelf te integreren. Vooral omdat ieders situatie altijd net weer anders is en ja ook omdat ik altijd overal beren op de weg zie haha.
Die lijst wil ik wel haha!
Ik ook 
En ik heb ook 10 agenda’s. Helemaal blaco op een paar weken ijverig plannen na, overigens.
Help me onthouden; ik wil mijzelf ook altijd helpen met boeken. Maar ik verpest ook altijd alles, alsof ik dan bewust mijn leven wil verpesten.
Toch is terug naar de basis, dus wat vind ik belangrijk en belangrijkste dingen in mijn agenda zetten toch wel stap 1.
Ik heb vandaag 6u nodig gehad om dat met mijn agenda te doen.
Wat klote dat je daar nog steeds tegen aan loopt! Denk je wel dat de medicatie voldoende werkt?
Ik maak iedere week een weekplanning. Dus niet per dag zoals vaak in een agenda maar echt per week, anders heb ik geen overzicht. Dat maakt het voor mij inzichtelijk waar mijn pijnpunten liggen en waar mijn energie op leeg loopt.
De weekplanning hang ik op de wc omdat ik anders vergeet erop te kijken. Deze plan ik meestel voor 2 a 3 weken vooruit. In het begin gaf ik mijn dagen een cijfer (dit vond ik echt een hels karwei. Een weekplanning + me eraan houden + mijn dag een cijfer geven). Het heeft er wel voor gezorgd dat ik nu weet wat mijn knelpunten zijn. Dat ik weet wanneer ik biv een middag vrij moet plannen. Dit plan ik dan ook echt op de weekagenda. Ik probeer hierbij echt naar de voordelen te kijken: ik slaap rustiger omdat ik niet loop te malen wat ik nog moet doen, ik heb meer overzicht, ik heb bijna geen dubbele afspraken meer etc etc. Heb het er wel echt in moeten stampen en soms gaat het weken ook wat minder. Maar daar probeer ik me dan bij neer te leggen (dat is klinkt makkelijker dan het is) maar door niet al te boos op mezelf te worden, hou ik het wel vol. Anders ben ik meteen gedemotiveerd omdat ik niks kan.
Als ik moeite heb met mijn weekagenda vraag ik bijvoorbeeld mijn vriend om me te helpen of een vriendin.
Qua huishouden heb ik een opruimcoach in de arm genomen omdat ik gewoon echt niet wist hoe ik moest schoonmaken en opruimen, dat heeft me mega geholpen om dingen logischer te doen. Daardoor is het weer makkelijker behouden.
Sorry als het helemaal niks voor je is maar mij heeft het in ieder geval geholpen!
Edit: ik lees je berichtje nog een keer en ik geef helemaal geen antwoord op je vraag en geef ongevraagd advies . Sorry!
Ik snap waar je heen wil, maar ik heb dus meer informatie/ondersteuning nodig om dat at belangrijk is überhaupt te bepalen.
Snap je wat ik bedoel?
An sich heb ik namelijk een ok systeem: er zijn collega’s die mijn systeem zelfs hebben overgenomen. Maar door alle dingen waar ik tegenaan loop is het toch niet waterdicht voor me en ik weet niet hoe ik dat op kan lossen. Ik vind immers alles belangrijk (werk, sport, vrije tijd).
Die opruimcoach klinkt hemels! Ik houd best van opruimen, maar überhaupt een logische plek bedenken vind ik al lastig. Ik ga me daar eens in verdiepen.
En verder ook bedankt voor het delen van je verhaal over de weekplanner!
Heeft voor mij in ieder geval veel dingen makkelijker gemaakt! Mijn huis is nog steeds niet helemaal opgeruimd - dat kan ook niet na het zoveel jaar te hebben verwaarloosd. Maar stapje voor stapje is alles veel logischer en kan ik dingen daardoor ook weer makkelijker terug leggen (omdat ik weet waar het hoort). En dat zorgt ook wel voor vreugde momentjes en dat ik niet constant voel “ik kan dit niet”.
Ik had nog een edit toegevoegd aan mijn vorige bericht. Ik las je berichtje nog een keer en gaf helemaal geen antwoord op je vraag maar gaf vooral ongevraagd advies. Sorry daarvoor!
ik had nog één ritalin tabletje in de strip zitten en wilde die in m’n pauze op werk nemen, glipt hij uit m’n handen zo de wasbak in 
probeerde hem nog uit het putje te grijpen maar het is een kraan met sensor dus toen kwam het water en was het byebye ritalin het was een intense dag haha
Ik had eindelijk moed verzameld om te bellen, is de praktijk een week dicht 
Dus nu maar een mail gestuurd, wat eigenlijk niet mag, maar anders ben ik echt bang dat ik het nog een jaar uitstel omdat ik er zo tegenop zie. Nu weten ze het in ieder geval.
hé wat goed, je hebt de eerste stap genomen! 
Ik herken dit echt heel erg, ik wil al een dik jaar een afspraak maken maar vind het zo eng dat ik het maar blijf uitstellen (want druk met afstuderen, dan weer een nieuwe baan, nu heb ik er echt geen zin in want vakantie etc.). Ik heb zelf ook besloten om morgen eindelijk de huisarts te gaan bellen en als ik het nu hier zo opschrijf moet ik het wel doen want nu staat het zwart op wit. Heel knap dat jij de stap nu eindelijk hebt genomen!
Zo herkenbaar! You got this! We kunnen dit