Ik haat die stomme hyperfocus / obsessies soms zo intens. De laatste was familiestambomen uitzoeken. Dat was tenminste nog enigszins nuttig en leuk. Deze (al dagen durende) hyperfocus is Corona en cijfers en statistieken vergelijken. Can’t. Stop.
Brrr vervelend soms he! Als het iets nuttigs is is het soms wel fijn… Maar als het dan iets is waar je weinig aan hebt of misschien juist moedeloos (zoals de corona cijfers) van wordt is het niet zo fijn. Hopelijk ben je er snel vanaf! Vind een hyperfocus die lang duurt sowieso vaak niet fijn omdat het soms zo alles overheersend kan zijn ofzo.
Ik heb ook alweer nog niks gegeten vandaag…gister at ik pas wat om half 5. Stomme is dat ik wel weet dat ik niet eet maar het lukt ook weer niet, of zo? Ik doe tijdens dit soort episodes ook gewoon niks aan basisbehoefte.
Dus brein…ff kappen nou
Sowieso niks zo lastig als basisbehoeftes lijkt het haha . Bij iedere hyperfocues/verandering in situatie/noem maar op is dat altijd weer het eerste wat ik vergeet… Heel frustrerend. En wat betreft het eten: en dan vervolgens wel verlamd op de bank zitten en denken: ja nu moet ik echt wat eten! Maar dan gewoon niet in actie kunnen komen. Zo frustrerend soms!!
Zit in zo’n periode met stijgende lijn en ik voel de anxiety zich opsparen. De lijn was op zich prima qua mental, privé, werk, maar het gaat nu zeg maar “goed” en dat vind ik altijd zo, eng? Om de een of andere reden lijkt mijn hoofd het niet te kunnen rijmen dat dingen soms gewoon goed gaan. Gewoon goed. Ik link dingen die goed gaan aan een aankondiging voor heel slecht nieuws. Er gaat iets mis binnenkort of binnen een maand ofzo. Misschien niet met mij maar met mensen om mij heen. Ben eigenlijk heel blij vandaag maar durf niet te blij te zijn om te voorkomen dat ik straks te veel baal van dingen.
En dan ga ik ook een soort van in die “wachtmodus” of heb ik de neiging er maar voor te gaan zitten, want ik kan me maar beter voorbereiden op wat fout kan gaan. Vermoeiend dit. Weet niet of dit ADHD is hoor, maar het hoort in ieder geval bij die rust die gewoon nooit is. Er is altijd iets dat sluimert op de achtergrond. Iets waar ik me zorgen over moet maken (denk ik). Als ik te ontspannen ben, staat bij wijze van spreken het gasfornuis nog aan ofzo. Denk dat ik morgenochtend maar weer even ga poetsen om die nervositeit wat af te schudden.
haha ik postte vandaag dit
maar ja same, er iets altijd wel iets om over te twijfelen bij maatschappij
wat als dit en dit, of nog malen over eerdere dingen die helemaal niet meer van toepassing zijn ‘wat als ik dan dat en dat had gedaan en gezegd’ en dan heb ik helemaal scenario’s en gesprekken in mijn hoofd
zo’n tijdverspilling
Oh man zo herkenbaar
Vraagje aan de mensen die ook ritalin/methylfenidaat gebruiken. Gebruik nu 10mg × 3. Dit helpt redelijk maar is al na 2.5 uur uitgewerkt. Volgens de huisarts kan ik dan beter overstappen op 15mg × 3, omdat het dan langer doorwerkt. Ik had zelf in gedachten 10mg × 4. Iemand ervaring mee? Langwerkende heb ik ook geprobeerd, maar daar wordt ik extreem moe van dus dat is geen optie.
Ik ben zelf nu bezig met dexa maar was (en ben) ook nog steeds zoekende naar de juiste hoeveelheid. Mij psychiater zei dat zij wel x kan zeggen, maar als ik zelf voel dat y beter werkt dat ik dan gewoon y moet doen. Ik vond zelf namelijk het verschil tussen 3x een hogere dosis pakken heftiger dan 4x dezelfde dosis en dan sneller achter elkaar. Als jij denkt dat 4x dezelfde dosis jou beter gaat helpen dan zou ik denk ik eerst proberen om dat te doen. Mocht dat niet werken dan kun je altijd nog overstappen naar 3x met een hogere dosis.
Ik slik 4x 10mg inderdaad na 2,5 uur of 2,75 uur (2 uur en 45 min). Drie keer is inderdaad net kort soms, maar het ligt er dus een beetje aan hoe lang mijn dag is en wat ik doe.
Oh ik herken dit zo… Heb de afgelopen avonden gespendeerd aan een overzicht van al de behoeften van mijn planten maken en een financieel overzicht. Maar vervolgens mij eraan houden is een tweede (half onmogelijke) taak
Ik heb afgelopen maandag mijn was systeem geperfectioneerd, met 5 wasmanden en briefjes en alles.
In plaats van dat ik nou daadwerkelijk de was eens doe :’).
@Nevertheless ik ga denk ik komende week even proberen 15 × 3 maar ik denk dat ik sowieso overstap op 10 × 4. Anders moet ik ook nog tabletten gaan snijden (ze hebben bij apotheek alleen 10mg). En ben nogal een chaoot dus dat wordt een puinhoop dan
Herkennen jullie ook dat stukje ‘dwangmatigheid’? Ik probeer heel goed mijn agenda bij te houden en werk met to-do lijstjes waar ik letterlijk alles opzet (van brief posten tot koken). Alleen als er dan wat tussenkom word ik helemaal gek en laat ik mijn hele planning uit handen vallen. Kan soms echt in paniek raken daarvan. Nu is dat bij mij ook iets van vroeger misschien (iets met een autistische vader)
Vind dat ook wel een interessant stuk! Heb het hier de laatste tijd wel vaker over met de pyscholoog. Zij zegt dat ze dat wel vaker ziet bij mensen met ADHD. Door het gebrek aan controle en de chaos gaan veel mensen dwangmatig overcompenseren. Ook gedeeltelijk omdat het “normaal” gezien wordt dat je kunt plannen etc etc, waardoor je anders misschien het idee hebt dat je buiten de boot valt als je geen strakke to do lijst hebt en dus dingen vergeet. Om dan vervolgens weer gefrustreerd te raken als het niet lukt en het moeilijk is om dan de draad weer op te pakken.
Na 2 maanden bij de psycholoog is het inmiddels wel duidelijk dat mijn overspannenheid en de dingen waar ik tegen aanloop komen door ADD. Heb nu een doorverwijzingen naar de psychiater voor een onderzoek waas ik over 3 maanden terecht kan. Merk dat ik dat dan ook weer heel spannend vind? Dat ik dan biv toch geen ADD heb en dat ik dan voor mezelf geen verklaring heb waar sommige dingen niet lukken.
Wel al heel blij met de stappen die ik zet met de psycholoog en heb ook al echt veel dingen geleerd. Maak nu iedere week sowieso een week planning waarin ik ook altijd een dag vrij plan. Ik hou een habit tracker bij zodat ik niet vergeet mijn tanden te poetsen en ben veel bewuster bezig met een routine. Vind het wel heeeeel lastig om het vol te houden. Ik had als tussendoel voor mezelf om mijn ochtend + avond routine een maand vol te houden en na die maand was ik toen weer m’n hele motivatie kwijt. voor m’n gevoel moet ik dan weer helemaal opnieuw beginnen (wat natuurlijk niet zo is).
Heb hier eerder wel al een berichtje geplaatst over dat sommige vrienden wel raar reageerde op de voorlopige diagnose. Heb wel goede gesprekken met hun gehad waar ik ook gedeeltelijk wel terug ben gekomen op de opmerkingen. Al ik uitleg wat het voor mij inhoudt (dus niet alleen simpel je aandacht niet bij een film kunnen houden) snappen ze wel veel meer wat het inhoudt en waar ik “last” van heb. Ik blijf alleen met periodes echt last hebben van slapeloosheid. Soms door een hyperfocus maar soms ook gewoon door m’n gedachtes. Heeft iemand daar nog fijne tips voor?
Onderdeel van het traject bij de psychiater is ook een gesprek bij mijn ouders. De eerste keer dat ik hun dit vertelde was hun reactie: "en dan gaan ze ons zeker vertellen dat door ons komt¨. Op het moment heb ik ook geen contact met mijn ouders, dus ik twijfel erg of zo’n gesprek met mijn ouders erbij wel wil. De psycholoog gaf aan dat het juist ook wel goed kon zijn omdat mijn ouders me dan misschien meer snappen en meer begrip hebben… Ik weet alleen niet of ik zin heb in dat “gevecht”
Sorry voor deze dagboekpost hahaha.
@Barend exact wat jij post dus! Ik wist nooit dat dat er een beetje bij hoorde.
Wat betreft de diagnose, volgens mijn psychiater kun je het sowieso nooit zeker weten. Bij mij is er bijvoorbeeld ook een overlap met bipolair-2. Ik weet het niet helemaal meer zeker, maar volgens mij zei hij dat dit komt doordat veel stoornissen hun oorsprong hebben in hetzelfde hersengebied. Maar ik herken zeker wel wat jij schrijft. Het is toch fijn om een verklaring te hebben. Mijn ouders reageerden precies zo. Mijn vader wilde daardoor ook niet mee naar het onderzoek. Ik heb me ook lang het ‘gekkie’ van de familie gevoeld. Mijn ouders zeiden, het zit niet in de familie (waardoor ik het gevoel kreeg: ik stel me aan, het ligt aan mij, etc). Afgelopen weken kwam ik er plots achter dat mijn nicht en broertje ook adhd hebben. Puzzelstukjes vielen op zijn plek. Dat moment verklaarde zoveel!
Ik weet niet of ik nou wel of niet mijn medicatie heb genomen. Ben naar de plek gelopen om het te pakken. Heb het zelfs opgepakt en herinner mij dat ik naar de keuken ben gegaan om water te pakken maar het moment van inname kan ik mij niet herinneren. Dit is hooguit een half uur geleden en ik weet ook niet hoeveel pillen er precies in de strip zaten. Super irritant eigenlijk dat mijn geheugen zo niet te vertrouwen is. Ik registreer zo vaak dingen niet. Vandaag er daardoor super laat achter gekomen dat mijn planning was aangepast door iemand anders. Al vind ik het vooral irritant dat mensen dingen veranderen en gewoon níets doorgeven, maar zou prettig zijn als bij mij ook gewoon de belletjes rinkelen wanneer dat zou moeten.
Dit is heel herkenbaar en zo frustreren! Ik heb een set van 7 pillendoosjes met elk 4 vakjes (gebruik er maar 3). Dan kan ik terugkijken, anders weet ik het gewoon 9 van de 10 keer niet. Een tip waar je nu NIKS aan hebt natuurlijk. Dat ‘niet registreren’ is volgens mij heel erg adhd. Dat je dan denkt: Waar was mijn hoofd eigenlijk al die tijd?
Dit soort potjes zijn top onbedoelde overdosissen te voorkomen. Ze zijn er veel goedkoper hoor, dit was even de eerste die ik tegenkwam.